безумоўна, нашай лінлвістычнай навуцы пры даследаванні мінулага беларускай мовы. Пра лекокаграфічны бок слоўніка «Народная сінаніміка» Г. Юрчанкі гаварыць было б зараз, зразумела, недарэчы. Да таго яшчэ трэба зазначыць, што ў сувязі з нявырашанасцю пытання аб сутнасці сінаніміі аўтару, можна сказаць, амаль што навобмацак даводзілася вызначаць сінанімічнасць слоў. A нераспрацаванасць прынцыпаў укладання сінанімічных слоўнікаў прымушала яго іншы раз зыходзіць з адных толькі ўласных меркаванняў адносна таго, як лепш 'падаць матэрыял у слоўнііку. Але яго вопыт з'явіцца цікавым для спецыялістаў, карысным для тых, хто возьмецца за вывучэнне дыялектнай сінанімікі іншых беларуокіх гаіворак. A. КРЫВІЦКІ
Дадатковыя словы
зявіцца
3 👁