Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

яго хыракціра, ніхто толька ні знаіць. Піріцярьпела, ні зыкрічала, хуць було ня вытрывыць. Піряцерьпілі, хваціць, як біс хаты асталіся. Піріжыла я ўсякыга ны сваім вяку, було й хырашо, а було й такоя, што урагу свайму ні пыжылаю. Hi такоя піріжывалі, пірігарюіш i ету бяду. Што ж ты зьдзелыіш, год як-небудзь пірісьмігуімся, а там ікая чарка мылыка будзіць. 81. Гадзіць гадзіць, задавальняць, робячы прыемнае — ладзіць г. з пачуццём уласнай годнасці; угаждаць, дагаждаць г. naслужліва; угаджаць, дагаджаць г. паслужліва, іран.; угоднічаць г. вельмі паслужліва, неадабр.; пісаць г. надзвычай паслужліва, іншасктолькі з прыназ. перад, іран.; хадзіць на пальчыках (на задніх лапках) г. з празмернай ветлівасцю, іран.; гадзіць як скуле (ліхой скуле) г. вымушана. Ты яму гадзі, ты яго трахтуй, a пыпрасі што зьдзелыць — толька тады й чуў. Ладзіла я ім, ладзіла, толька віджу: толку ня будзіць, ні ўжыву. Я ім дужа угыждаць ня буду, ніхай абнырывяць i пыдаждуць. Мінулыся тоя ўремя, што табе дыгыждалі. Ты ёй угыджай, пішы піряд ёю, a йна цябе скырявіць кырявей кыряўкі. Што найшоў, то й еж, ня жджы, каб табе дыгыджалі. Прівык ты, каб піріт табою угоднічылі. Так ужо стыряіцца, так стыряіцца, аж пішыць. Ганна пішыць піряд Полькыю, надзеіцца ны яе бульбу. Хадзі яму ны пальчыках, ета ён любіць. Хуць ты хадзі піряд ёю ны задніх лапкых, усёднб будзіць бріхаць, так ня бойдзідца. Прівык, каб yce гадзілі табе як скулі. Нягож, зыхацеў, каб яшчэ я табе гадзіла як ліхой скулі. 82. Галава галава, частка цела чалавека — лазбёнь г., пагардл.; башка, мазкаўня г., іран.\ кацялок, чарапок, чарапанка, шалабанка г., груб.; кумпал г., іншаск., зневаж., адзінк. Вымыла гылаву, цяперя сяджу, сушу. Hi пыцстыўляй лазьбень, кылі хочыш, каб цэл быў. Башкою думый, раз ны плічах сядзіць. A мызкыўня табе нашто — думыць ці касмоцьця насщь. Кыцялок ны плічах носіш — дык думый, Чыряпок твой саўсім ні варіць. Каб ты падумыў