Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

чыріпанкыю, дык ба ні стаў так дзелыць. Убірай сваю шылыбанку, пакуля па ёй ні пупала. Кумпыл ны плічах носіш, толька ён табе ці нада. 83. Гараваць гараваць, жыць у горы — мучыцца г. увесь час; бёдстваваць г. страшэнна, кніжн.; цярпёць, перажываць г. у нястачы; страдаць г. працягла; гора гараваць г. востра; гора мыкаць г. у пикутах i нястачы. Hi гарюй, ні старуха, найдзіцца хто-небудзь яшчэ i табе. Чаго ні було, а мучэньня хвытала, мучыліся, ніхто ні знаіць як. Васіль ня тэй чылавек, каб бедствывыў. Цярьпела дый гыварю сабе — хваціць; зы палку i пряма яму: «Hi хацеў жыць — вон с хаты!» Буду я дужа піріжываць із-зы таго біндавокыга. Стрыдаю, што ніхто толька ні знаіць як. Було мне ач чаго горя гурюваць — пулучыла ізьвяшчэння ны днаго, а ўскорысьці прішло ну другога. Мыкыю горя ўвесь век, а ім хуць' ба што, ні спыгыдаюць, ні пусучуствуюць. 84. Гарэць гарэць, спальвацца на агні — цьмець г. без агню; сіпець г. (пра сырое); тлець г. без агню; капцець, капціць г. з чорным дымам; пылаць г. вялікім агнём; шугаць г. вялікім полымем; бушаваць г. вельмі вялікім i моцным агнём, іншаск.; гудзець г. вельмі моцным агнём з гудзеннем, іншаск.; смылець г. моцна, ярка; кіпець г. моцна, з сілай, іншаск. Гнілую салому пытпалілі зь вечыра, дык ня столька гарела, сколька дыміла. Мамінька радзімыя, гарела неба сінія, гарела неба, таіла, любіла, ды аставіла. Паткінула таршын, ды суруватых, цьмеюць i ўсё. Уськінула асінывых палык, сіпяць, адзін дым. Гнілушкі, пырыхня, толька тлеюць. Сырыя хряпкі сасновыя кыпцяць i кыпцяць, агню ня відна, адзін дым. Hi кідай смылякоў, капціць будуць, дымым усё возьміцца. Кусты пылаюць, толька іскырья сыпліцца. Шугала нешта у бок Сквіряты ны паўнеба, аж кропна було. Смылякі бушуюць, ажно ў комін агонь скачыць. Ныкрятылі на хворысьця смылякоў, пряма гудзяць. Сучча высыхла, смыліць — ні пуцступіцца. Гумно було дужц смалістыя, а тут вецір, дык яно пряма кіпела