Каму ты вязеш сена? Каторый ужо воз сяньня цягніць іўкажный пудоў пы дваццыць пяць. Толька паехылі, ужо ўзноў вузюган вылакець. Такей воз пёр, што як ён толька ныклаў. Відзіш, твае памошнікі імчаць вазы наўскыч, пызыгыняюць коні, — унімі i ўспакой. 61. Верный верны, такі, які не мяняе сваіх перакананняу, унушае давер — надзёжный в., такі, на якога можна пакласціся; проданный, адданый в., такі, у якога асаблівая сіла i глыбіня вернасці; непадкупный в., такі, якога нельга падкупіць; закадышный в., вельмі блізкі; проданный (адданый) душою i делам в., поўнасцю адданы. Ты мой самый верный тыварішч, я табе верю. Кузьма — надзёжный чылавек, раз скызаў — дзела сьвята, ні пыдвядзець. Большы такога предынныга чылавека ты ні знайдзіш. Вун твой адданый Кірей, ідзі пыдымай яго. Не, пры Лявона ты ні гыварі, чылавек ён ніпаткупный. Быў у мяне зыкадышный друг — ета Кыныстрат, — ны вайне пагіб. Лісей сваёю хваліўся, што дужа предынныя душою i целым, а вярнуўся с Крічыва — паехыла зь Мікілаёнкывым. Яны адзін другому душою i целым адданыя, ня то, што ты — прыдасі зы капейку любога. 62. Вёрыць верыць, аказваць давер — давяраць в. поунасцю; давярацца в. пры наяўнасці прычын для недаверу; пакладацца, палагацца в. без сумнення; даваць веры в. поўнасцю, в. з сумненнем. Пірістаў я табе веріць, ты мяне дужа-дужа падвёў. Я іду, а мне наўстречу ряд зялёных ёлычык; табе ўруць, а ты ўсё веріш, дырагой мілёнычык. Яму можна дывіряць, ён жа ні разу ні пыдвадзіў. Ты кажныму дывіряісься, ета табе калі-небудзь бокым вылізіць. Ны Сярьгея можна пыклыдацца, ён хлопіц чосный. Я то дужа ні на кога ні пылыгаюся, а ны Міркулёнкыў пыкласца можна. I ты лухце даеш веры?—у яго праўды ні на грош. 63. Віднёць віднець, пачынаць святлець (у адносінах да світання) — святлець в. прыкметна; світаць в. прыкметна, кніжн.; віднецца в., іншаск., а б м е ж дзяннець в. досыць пры
Дадатковыя словы
вярнўўся, непадкўпный, ніпаткўпный, і^кажный
3 👁