Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

ехыць, маліц нічога там ня зьдзелыіць. Мы ўжо самі узьвесілі, што к чаму. Яны ня ты, перша чым брацца, абмазкуюць усё пы пырядку. Нада мызкимі раськінуць, на што йта пахожа будзіць. Пышывалі мызкамі, пышывалі, большы пользы будзідь. Каб мызкамі пышывяліў, ны надворьі б адзёжы ня кінуў,— сущыся цяперіцька. 7. Аб'еддзе аб'едкі, рэшткі недаедзенага жывёлай корму (сена, caломы, трасянкі) — аб'ёдкі, воб'еддзе, воб'едкі, недаёдкі, недаёддзе, выбаркі a., з якіх жывёлай выбрана лепшае; астаткі, астатак a., пакінутыя жывёлай na прычыне сытасці. Сыбярі аб'едзьдзя, ніхай ні гамзіцца ў гной. Прібраў вун аб'едкі ў вугалок, ніхай пыліжаць. Нябось ты, нюхнула цёлка, што ета воб'ідзьдзя, i ні блізка. Растрёс воб'ідкі пад ногі, куды я іх дзену. Сыбраў нідаедкі ў карзіну, пыстаіць галодныю, дык зьесьць. Пірякінь каровіна нідаедзьдзя аўцам, яны яшчэ троху папорюцца. Убухыў каню ахапык сена як зыхваціць, a ўраньні глянуў — там адны выбыркі. Сыка ні сына, a ўсё паела за ныч,— шчэпыць астаткыў. Якей там астатык, трухні пад ногі, ня будзіш жа насіцца упярёд-нызад. 8 8. Абжыцца абжыцца, нажыць неабходнае — абглёдзецца, аглёдзецца a. крыху, набыўшы самое неабходнае, іниіаск.; абчьісціцца a. крыху, набыўшы самае неабходнае, іншаск., абмеж.; акапацца, акапашыдца а. у гаспадарцы; акапіравацца a., асеўшы надоўга; ачухацца а. крыху пасля нягод; абчухацца а. крыху пасля нягод, малаўж.; абгарнудца а. у маёмасці; прычапурыцца a. уборамі, іншаск., жарт.; устаць (стаць, падняцца) на ногі a. нядаўна. Ай, як-небудзь абжывесься, у мяне вун ні тыкая біда была i цэла, a пацьцёлык піріжывецца. Посьлі вайны нічагенічка ні асталыся, a тады патроху абгледзіліся — i хату пыставілі, i на скот узьбі'ліся. Oro, агледзілыся, жывець пріпіваючы. Зыхадзіла к ім, глядзела, жывуць нічога, апчысьціліся. Акыпаўся сь сям'ёю, усё ўжо ёсьць, можыць жыць. Нябось, акыпашыўся: i цілівізыр, i мьп-ацыкыл свой. У Іўаробчыні прістаў у зяці, акыпіруваўся