Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

Ц іхій ціхі, вельмі, стрыманы ў паводзінах — спакбиный ц. з ураўнаважанасцю; мірный, змірный, смірный ц. да paxманасці\ ціхамірный ц. з паслухмянасцю; лісавый ц. з ласкавай абыходлівасцю; рукастый ц. без баязлівасці; ніжы вады, цішы травы ц. да пакорлівасці. Не, етыга ты ні кажы, рожыўцы ыя ціхія. I спакойныя дзяўчонка, i дужа прыцыўная. Іна мірныя, жыць зь ёю можна. Хлопцы яны зьмірныя, бацька іх у строгысьці дзіржаў. Сьмірныя, сьмірныя, а во на табе: прінісла маткі ляльку ў пыстаньні. Яны ні ціхамірныя мальцы, дужа рызбалывыныя. Дужа лісавыя нявестка i апхадзіцільныя, к кажныму умеіць пыдыйціць. Рукастыя воўцы, хуць рызьбярі, ні пыбігаць уцікаць. Я Трішку луччы цябе знаю: ён вады нікому ні замуціць, усюдых ніжы вады, цішы травы. 429. Цягнуць цягнуць, перамяшчаць волакам — валоч ц. з сілаю, груба; ташчыць ц. з сілаю, руск.; цянуць ц., руск., рэдкаўж. Hi цягні, уськінь на плечы, тут ні болыны двух пудоў (будзіць весу ўсяго. Валок макушку між кустоў, зычапіўст за нейкыю прытырчаку i брязь, каб трошку — высыдзіў ба вока. Тачку ташчыць зы сабою i крекчыць: «Ух, ціжало», — а яе ж ба луччы піріц сабою піхаць. Сена ж у ношкых ны плічах ноеюць, а ты пы грязі цяніш, ды яшчэ ў лужу увылакеш. 430. Цяжолый цяжкі, з вялікай вагой — цяжкій ц., рэдкаўж увёсістый, цяжолавёсный ц. нечакана; у падойму ц., ледзъ можна падняць; у порву ц. вельмі, неадабр.\ як каню дзёрнуць ц. вельмі (пра воз). Пінька цяжолыя, многа ні нывязывый. Нашто ж ты еткій цяжкій воз кладзеш. Hi глядзі што пяць гадоў, ён увесістый. Гаворіць, дужа ціжылавесный мяшок, данесьць яго — потым зальлесься. Нылажыў ношку ў падойму, толька рвацца ныпрасна будзіш. Што ж ты ношкІ вяжыш у порву, пасьпеіш, пірінясеш меншымі. Ныклаў вузюган як каню дзёрнуць, жаднысьць усё дзелыіць