Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

паехыць у Рослыў. Лаўчыўся ён, лаўчыўся схувацца ац стыршыны i пряма таму на вочы пупаўся. Лаўчы, каб трошку раншы выйціць, дагонюць дык пыдвязуць. Я сьпіцыяльна ладзіў пупасьць з вамі пад'ехыць. Мірькуваў пупасьць к аўтобусу i спазьніўся. Табе б нада було меціць пасьпець у абеды. Цэльсь-ка залезьць у машыну первым, а я ўсьлед зы табою. Цэліў пупасць ну лужок, a выбіг саўсім у другоя места. Паццэлівыліся зыхваціць у сільсавеці, іна на месьці ні разу дужа ні буваіць. Меріўся пад'ехыць сь кім, дык ніхто ні ўзяў. Меріў да сонца выйціць, a прілёг, зыдрімаў, дык сонца на гоні выскычыла. 426. Церць церці, націраць да болю скуру (npa абутак, зорую) — муляць, муляцца ц. нямоцна; рэзаць ц. вельмі моцна, іншаск. Абуўся, ды нешта зусукалыся, трець i трець. Пыпраў гріву пут хумутом, каб ня муліла. Пыдажджы-ка, я гляну, што тамыцька мулііцца. Пінжак пыт пашкымі peжыць, нада знаць, пірішываць, ці што зь ім дзелыць. 427. Цеч. ' i * ;; цячы, ліцца струменем — ліцца, ліць ц. значным струменем\ іціць ц. паволъна, ін ш а с к турчэць, цурчэць ц. тонкім струменем, рэдкаўж.\ бежч ц. невялікім струменем, ін ш а с к рэяць ц. значным струменем (звыч. npa кроў); хлястаць, біць ц. моцна\ свістаць ц. з вялікай сілай пад напорам. Глянула я, цякець бочка, а там клёпка треснула. Паслухый-ка, што тама льлецца, аж плешчыцца нешта. С твайго тулупа ні цякець, а пряма льлець выда. Выда ідзець i пы кынаві i троху балота зыхватыіць. Турчыць с усіх бакоў, дык каб толька ты відзіў як. Посьлі дажджу цурчыць выда пы грядкых, пудмуваіць троху бульбу. Ладный дождж пріпусьціў, па вуліцы бігаць ручайкі. Рызваліла сечкыю ладонь, кроў реіць — ні ўняць. Выда з норы хлешчыць i хлешчыць у погрібі. Б'ець выда хвынтаным c усіх бакоў, айдзе ты чым зьдзержыш яе. Бягі скарей што дзелый, сьвішчыць выда у погріб, відна дзірічку якую ныйшла