Нада б хворысту насеч, ды ўсё ўремя ня выбіру. Прівёз два вазкі хмызу, нада пасеч пыць сьцяну, ніхай сохніць. Насеклі хмызьніку, думыім атвечыра прівезьць. Якей ня быў хлуз, дык i тэй пыдыбралі. Што зы тапленьня паціпнікым, пых i німа. Пруцьця запхнула, яно пыхнула, гаршкі дайжа ні зыкіпелі, нада паткшуць буйнейшыга. 423. Хістаць хістаць, вагаць збоку ўбок — хітаць х. паціху, памалу\ шатаць х. моцна ў аснове; гібаць х. прагінаючьц ківаць х. паволі; калыхаць х. паволі широка, іншаск. Будзіш хістаць— рысхістаіш, i верба ня пріміцца. Папробывыў хітаць, дык яно i зь места ня рушыцца. Ты мала шытаў, дай-ка я пышытаю. Гібыў i дагібыўся — рябінку злумаў. Ківай яшчэ, должын вырвыцца, калі якога сучка німа ўнізу. Hi кылышы клінка, ён i так чуць ліпіць, ныўряд ці выжывіць. 424. Хмарыцца пахмурнець, зацягвацца хмарамі — хмарыць; тучыцца, тучыць n., м а л а ў ж кулажыцца, кулажыць n. моцна; крывіцца n. моцна, іншаск. 3 ночы яшчэ хмаріцца, дождж пряма вісіць. Дывай скарей сена хвытаць, хмаріць зычало. I ўчора так тучылыся, а дождж ні сыбраўся. Відна, нада зьнімаць адзёжу: тучыць, каб ні зымякла. Раз пычало кулажыцца, то глядзі, зьбярецца дождж. Два дні кулажыла, a сяньня трошку во рызыгнала. Нешта крівіцца i крівіцца, відна пойдзіць січас дождж. 425. Цаляць намервацца., мець намер злаўчыцца — лацнаць н. з хітрасцю; лаўчыцца, лаўчыць н. з хітрасцю, неадабр.\ ладзіць, меркаваць н., падбіраючы зручны момант; меціць, цэліцца, цэліць, падцэлівацца н., робячы абыходныя манеўры, ін ш а с к мёрыцца н. пры выпадку; мёрыць н. при выпадку, абмеж. Цыляй-ка ты як-небудзь пыцскачыць на той нядзелі ў Шамыва, — піріказывылі. Я буду лыцнаць, каб зразу