лыбытрясыў. Домна Вакуліна у дзецтві зу вугальлім падыла, божа мой, сколька зьідала. За морквыю сьмягніць, кажыцца б, большы i ня еў нічога. Абоя дрыжэлі зы гародніныю, i моркву, i гуркі як зы сябе елі. Чаго ты етык трясесься за йгрушымі, яны ж даўкія ні прыглыціць. Кылаціўся ехыць у лес, а я i ні ўзяў с сабою. Ня млей ты такога здароўя, ета зь віду як буря, а так дзень ходзіць, два ляжыць. 420. Хвацщца схамянуцца, раптоўна ўспомніць — схваціцца, спахваціцца, шчапянуцца, хамянуцца, схамянуцца; пахвацідца, хапянуцца, схапянуцца c., рэдкаўж.\ спахашцца c., кніжнрэдкаўж. Хырашо, што воўрімя хваціліся ды зывязьлі ў бальніцу, там апірацыю зьдзелылі. Схвацілыся бежч, а тут ноч ны дваре, прішлося астацца. Спыхвацісься калінебудзь, толька глядзі каб позна ні було. Што ж ты шчыпянуўся, калі позна було. Прішла двору, а тады хымянулыся: ета ж я нітык ні купіла. Пыглядзіш, схымянесься, папомніш маё слова. Пышла гуркі сеіць i тады толька пыхвацілыся, што нечым — семя пыгніло. Во калі ты хыпянуўся сена касіць, што ж ты летым думыў. Схыпянуліся іціць пыц самыя раньня. Што ж ты спыхапіўся так позна, нада раншы думыць пра дровы. 421. Хваціць хопіць, дастаткова— будзіць, дос, до; досіць х., гумар.; давольна, дастаташна х., неалаг. Хваціць табе ўжо вылынгацца, устывай, заўтрік стынідь. Будзіць, мне большы ні пыдлівай. Дос табе дурату тваріць, зьдзікаісься як малютычка. До вам сьміяцца ныд малым, ді ён што пынімаідь. Можа ўжо досіць табе язык свой нізыбарсывыный чысадь? Давольна табе гігікі строіць, касу кляпі. Па-мойму, дык ужо дыстатышна кычацда, бакі можна атлежыць, ато пукніш c пакота, як Гічанок з рызлатыя йгрушыны. 422. Хворает галлё, дробныя галінкі — хмыз, хмызнік г. вельмі дробнае; хлуз г. нікчэмнае; паціпнік, пруцце г. тонкае
Дадатковыя словы
бўдзіць, бўря, вакўліна, дуратў, дўмыць, дўмыў, йгрўшымі, йгрўшыны, касў, прўцце, пўкніш, схамянўцца, схапянўцца, схыпянўліся, хамянўцца, хапянўцца, хымянўлыся, хыпянўўся, шчапянўцца, шчыпянўўся
2 👁