гылаву, выйдзі луччы зь людзямі пысядзі. Што ж ты рукі лумаіш, бяріся што-небудзь дзелыць, жыць жа нада. 372. Страляць страляць, рабіць выстралы з агнястрэльнай зороі — біць c. гучна; паліць с. часта i гучна, іншаск.; садзіць c. ynapта, іншаск.; бахаць, бабахаць с. гучна рэдка; печ с. гучна i часта, іншаскабмеж. У сорык трецьцім немцы хацелі цэп'ю прайцщь Радкеўшчыну i пычалі ўжо стріляць с краю, a нашы ныскачылі, дык тэя ўцяклі, ато ўсіх ба пыстрілялі. Помніш, за Мінскым толька пычалі мы біць, немцы зразу пабеглі. Нейкія гырадзкея лі затокі доўга палілі, a нызад ішлі — нічога ні нясьлі. Адурелі тэя хлопцы саўсім: шапкі пыткідаюць i содзюць з ружжа. Выйдзіць ранінька i дывай бахыць пы вароных: чаго яны тут літаюць. Ты ня відзіў, хто там i чаго быбахыў у сысьняку? Ета Земскій посьлі, як пырысят пыкралі, выйшыў зь неськім у сосны, шапку павесілі на сук i дывай печ с атреза, — пужалі. 373. Стукаць стукаць, утвараць шум ударамі — грукаць с. моцна; грукатаць с. моцна i працягла; стучаць с. спецыяльна, н е а л а г ляпаць с. звонка; бубнёць, барабаніць с. доўга i рэзка; ляскаць с. вельмі рэзка; лескатаць с. вельмі рэзка i працягла, неадабр.; хлопаць с. коратка, адрывіста; мазкатаць с. вельмі моцна i працягла, асудж. Ня стукый, ніхай малый засьнець. Схадзі-ка глянь, чым тама карова грюкыіць, каб ні твізалыся. Грюкочуць i грюкочуць, ніякыга ўніму ім німа. Можа б ты пірістаў ужо стучаць, ныдаеў як горькыя редзька. Нехта ляпыіць у дзьвері, вьіскыч аччыні. Пірістань бубнець, дзелыць табе нечыга. Выйдзі-ка глянь, чым ён тама бырыбаніць. Ляскыіць i ляскыіць нечым, ніхай ба чым другім зыняўся. Hi ліскачы, січас зьлезу i аччыню. Што ты там хлопыіш у ряму, балонкі высыдзіш. Як узяўся мызкытаць, на ўсю дзяреўню чутна. 374. Стыд сорам, адчуванне няёмкасці, сарамлівасці — страм c. з ганьбай; пазор c. з вялікай ганьбай; сорам c., кніжн, рэдкаўж
Дадатковыя словы
грўкаць, зброі, стўкаць, стўкый, сысьнякў, цэпю
2 👁