Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

тугою, кніжн., абмеж.; перажывання п. са скрухай, абмеж.; катарга, пекла п. невымерныя. Што ж стрыдаць, стрыданія табе ні паможыць. Мука ёй выпыла на ўсю жызьню, хто яе цяперя возьміць. Нагледзіліся ны Танькіна мучэньня, во кара выпыла чылавеку. Ніхай твыя пічаль па ветру разьвеіцца. Тыска ні тыска, а хлеба ўкусіць нада. А ач чаго тваё піріжываньня, нада було думыць, якую пятлю на шыю вешыіш. Якую катыргу Пёкла піряносіць, каб толька хто знаў ды ведыў. СямТ німа, пекла чылавеку, як старысьці ждаць аднаму. 371. Страдаць пакутаваць, цярпець пакуты — тужыць, ташнаваць п. з тугою; пячаліцца п. з сумам; таскаваць п. з цяжкой тугою, кніжн., абмеж.; клапацщь, бедаваць п. з тугою i клопатамі; мучыцца п. з мукаю; перажываць п. з перажываннямі; гараваць п., мощна перажываючы; сакрушацца п. з вялікімі перажываннямі; убівацца, захадзщца п. страшэнна; браць ( прынімаць) к серцу (к душэ) п. спачуваючы; браць (прынімаць) у галаву п., мощна задумваючыся; рукі ламаць п. невиновна. Ныйшла ты па кім стрыдаць, ён твае падмёткі ні вартый. Hi тужы, пад'едуць скора, будзіць табе радысьці. Сыбраліся ўтрёх, сідзяць i ташнуюць нё п чым. Меншы пічалься, дык яно луччы будзіць. Як вы паехылі, доўга тускувала, што ж вы хочыця, не к кыму гылаву прісланіць. Калі ня ўстречу — усё клапоціць: як адной дыжываць. Устреціла Аксюту, — дужа бідувала, што ўжо ні гады, здароўя німа i сын паехыў. Дужа мучыцца, ажно жалка ны яго глядзець. Піріжываіць дужа-дужа цяжола, ну што ж", хвацісь кажныму такоя нішчасьця. Хваціць табе ужо гурюваць, нічога ж ні паможыш. Як жа так жыць — сукрушаіцца другей год. Што цяперь — убівайся, ні ўбівайся, a з магілы ні падніміш. Во біда чылавеку, аж заходзіцца, сьвету белыга ня відзіць. Айт, за нейкыю дзіхцярку к серцу так браць. Ты толька прінімай к серцу, — тая ланка думыць ны цябе забыла. Ну што ўжо ты бяреш к душэ, ні паможыш жа. Горя, канешня, горя, только дужа ўжо к душэ ні прінімай. Брала i брала у гылаву, во так i пулучылыся. Hi прінімай ты так у 20 i