Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

Я б, кажыцца, нізашто ні рішыўся ляцець ны ірыплані. Ці арішысься ты калі-небудзь жаніцца, ці ўжо быбылём дыжывеш век? Я яго пызнала, толька пыдыйціць неік ні асьмелілыся. А вот i ні атважысься адзін уноччы цірязь лес іціць.— Хто, я ні атважуся? Я дайжа ны магільніку піріначую. Ріскнула адна паехыць у Кызань, даеду як-небудзь, людзі ж езьдзіюць. Доўга ні знаў, як быць, a тады різыкнуў пайціць адзін,— i дайшоў. A што було дзелыць — аччаіліся ехыць біз дарогі. 327. Розум j розум, здольнасць да глыбокай разважнасці — вум; памяць, паняцце, развага p., іншаск.; сазнанія, саабражэнія p., іншаск., н е а л а грозвалка, клёк p., г у м а р галава p., іншаск., неадабр. Розум у чылавека быў, толька упруўляць ім нада було. Hy дурноя дзела вума многа ні нада. Каб у цябе паміць была ў гылаве, ні разу б ні зьвязывыўся с тою хылайдрою. Hi було ў цябе, ляпёха, пыняцьця ні разу ніякыга, німа i да гроба ня будзіць. Рызвагу нада ймець, тады i ў жызьні толк будзіць. На ўсё ты дужа разумій, a пріснакі пірівярнуць сызнанія ні хваціла. Сам хваліўся, што сыабражэнія дужа многа, а што ж ты дзелыіш. Hi ў якім дзелі ніякый розвылкі, адны Жыгалкі на ўме. Ці быў у вас клёк, калі вы голыя выбіраліся. Гылыва у яго канешня ёсьць, етыга ні атніміін, ну толька i дурь калі пацскочыць, дзяржыся. Hy ці я ж ня думыў, ці ў мяне гылавы ны плічах німа, проста нейкій заплут зайшоў. 328. Росць расці, падымацца ўверх (аб раслінах) — паднімацца, цягнуцца p. прыкметна, іншаск.; ідіць, брацца p. добра, іншаск.; буяць, бушаваць p. бурна, іншаск.; адураваць, шалець p. вельмі бурна, іншаск. Вербы хырашо растуцб, i бярёзкі ўзяліся. Ічмяні нічога пыднімаюцца, a пышаніцы нешта заселі. Сыка трошку цягніцца, a пы бірігах ні чырта німа, што ты хочыш, хылады. Посьлі дажджоў трыва ну лугах нічога пычыла іціць. Каноплі ужо так бяруцца, ны вычах пыд