цей печ, комін, уст.; расхлябіць, раззяпіць p. на ўсю шырыню без патрэбы, асудж. Рышчыні вароццы, цёлычка прібягіць i ляжыць. Baроты раскрыў, a зычыніць забыўся. Рыстварі дзьвері, ніхай хырашо вывітріцца. Пырышчыніў кругом, кінуў так i пашоў. Hy й прівычка ж у чылавека: пырышчыняць — пырышчыняіць, а ты хадзі зычыняй за ім. У гумне вароты раскутылі, скот зойдзіць. Раскутый печ, ніхай дух ідзець. Рысхлябіць — рысхлябіў, a хто зы табою зычыняць будзіць. Усігда так: рызьзяпіць i пойдзіць. 325. Ратазёй разявака, рассеяны, няўважлівы чалавек — разява, paзіня, разявон p. непаваротлівы; вётраннік p. легкадумны; шугала, шугалёй p. дурнаваты; расцяпа p. нязграбны; размазня p. нерашучы; цяцёра, цецярлюк p. глухаваты, абраж.; варона (загумённая) p. няспрытны. Гываріла ж, глядзі, ні забудзь купіць нітык ніытных, дык ці рытазей купіць. Рызяву дай, a тады йдзі ўсьлед глядзі, айдзе ён пыціряіць. Разіня ж абычайна так дзелыіць: пыкладзець i забудзіць. Айдзе ты відзіў, каб рызівон скызаў што нада. Ветріньніка пашлі за дным, ён прінясець другоя. Шугылу нічога ні ўкладзеш у гылаву i ні ўталкуіш. Скызаў шугалею, ідзі зы сьвярдзёлкым, гляджу — нясець рубанык. Прікызала, глядзі ж, глядзі пісьмы ні забудзь укінуць, пріехыў, хвацілыся — у пінжаку, ну, ета ж ні рысыдяпа? Ці ета рызмызьня зьдзелыіць як нада? Хадзіў цяцеря пыўдня i ныбраў горсьць сыравежык, a другея вун пы вядру адных бырывікоў прінясьлі. Гываріла ж ціцірлюку: солі вазьмі пачык, дык узяў,— пызычаць бегыла. Каб знаў, такую варону ні пысылаў ба нізашто. Пыпрасіў варону зугумённую, дык зьдзелыла,— пыдряд пірядзелываў, a рустулкуваў жа усё як нада. 326. Рашыцца рашыцца, рызыкнуць дзейнічаць — арашыцца p., абмеж.; асмёліцца p., пераадолеўшы страх, сарамлівасць; атважыцца p., пераадолеўшы ваганні, няўпэўненасць; рыскнуць p. з рызыкай; рызыкнуць p. з рызыкай, кніжн.; адчаяцца p. у цяжкім ці безвыходным становішчы
Дадатковыя словы
бўдзіць, вядрў, жакў, забўдзіць, кўпіць, нўць, раскўтый, раскўтылі, рызыкнўць, ціцірлюкў, шўгала, шўгылу
1 👁