сунься, прішчэміш рукі — пішчэць будзіш. Бярном пріжаў нагу к сьцяне, кожу ссунуў. Нагу дыўлянуў i, кажыцца, ня дужа больна, a цяперя пухнуць пычыла. Прігнёў пальцы між бярьвеньня, аж нохці пычарнелі. 303. Прычарціць падагнаць, давесці шчыльна адно да другога (npa бярвенне) — прыпусціць n. дакладна; дапусціць n. умела; падагнаць, прыгнаць, падпусціць n. вельмі старанна. Якей жа сь цябе хызяін, калі ты бірнушка ў пуні ня ўмеіш прічырціць. Зылатэя рукі, бярно як пріпусьціць, кымар носа ні патточыць. Антон ужо калі дапусьціць, дык дапусьціць, зьдзелыіць — ні прідзяресься. Кріўё було, лам'ё, a пыдыбраў, пыдыгнаў, як яйцо, запечкі зьдзелыў, праўда, ня скора. Ніхай сабе медлінна, зато ўжо як прігоніць, дык прігоніць. Бірнушко к бірнушку путпусьціў, абмасьліў усё, кажный сучок, кажный бугарочык. 304. Прышыць прышыць, прымацаваць ніткай — прысцябнуць n. наспех; прыхваціць n. вельмі спешна; прымякнуць n. слаба (пры прымерцы) або наскора; прыметляваць n. слаба (пры прымерцы); прышыць на жывую (скорую) нітку n. нестаранна, слаба, у спешцы. Па-мойму, крепка прішыў, ні дылжна атырвацца. Ны хаду прісьцябнула гузік, a ён дарогыю атырваўся i пыціряўся. Пріхваціла трошку i бягі, ато скот у пасевых ачынецца. Зьнімай, прісьцягну хлясьцік: буўтаіцца, як у атряхі пасьледніга. Прімякні рукавы, каб дзіржаліся, дый пріміряй. Я йшчэ ні прішываў саўсім, толька прімітлюваў, каб меріць. Прішый хуць ны жывую нітку гузікі ды надзень пінжак, стыдна так іціць на людзі. На скорыю нітку прішыла i бягом усьлед. 305. Пуканкі апад, яблыкі, што апалі з дрэў — паданкі a. малаўж. Я кажныя раньня пукынык нысыбіраю, нысыбіраю, парежу i на под, ніхай сохнуць к зіме. Хто іх, тэя падынкі дужа хочыць есьць, вун зь дзеріва рвуць i то глідзяць, каб луччыя
Дадатковыя словы
бірнушкў, гўзікі, дапўсьціць, дыўлянўў, жывўю, ламё, лўччыя, прымякнўць, прысцябнўць, пріпўсьціць, прісьцябнўла, прісьцягнў, пўканкі, пўкынык, пўні, пўхнуць, ссўнуў, сўнься, хадў
2 👁