ну пряма пріліп, ні твізацца, аж усьцерьвіўся, што я нібытта бы скызаў яму ніпраўду,— скажы праўду i як яму нада. Учапіўся, каб i яму купляў такея ж боцікі. Уклешчыўся, дывай яму куртычку, зу рукаў дзяржыцца, ні тпускаіць. Прістаў як смыла, ні ткыраскыісься ат яго. Усігда такей: прістаніць як кароста, i будзіць табе аб'ісьняць. Ну што ты прістаў як сляпэй к цесту. Прістаніць як сьляпый к цесту i ні твяжысься, i ні ччэпісься. 300. Прытварыцца прытварыцца, паказаць сябе свядома ў іншым стане — прыставіцца n. у паводзінах; прыкінуцца n. у стане; разыграць n. у дзеяннях. Нарошня прітворіцца глумаком, бытта нічога ні знаіць i ні пынімаіць. Лісьнікі злавілі, дык ён пріставіўся нейкім Сідырым Пылікарпывым зь Віхрян,—тэя й паверш. Удаўцом прікінуўся i пашоў к нейкый там у сваты, іна й прініла зяця. Каго хочыш можыць рызыйграць, i голые пыдбярець, i паходку, ні атлічыш ат тога. 301. Прыўчыць прывучыць, даць умовы прывыкнуць — прывучыць n., малаўж.; звучыць n даўшы поўную волю, н е а д а б р спанатрыць, панадзіць n., ні ў чым не абмяжоўваючы, неадабр. Пріўчылі яго сьлядзіць, куды я іду, дык вун сядзіцьзу кустом. Не, я сы сваімі ні вазілыся, зразу к пырядку прівучыла: вобуў у сенцых, усё грязныя за дзьвері. Сыма звучыла пы гародых лазіць, a цяперь войкыіць. Спынатрілі сваіх хлопцыў, нягож ні спынатрілі, цяперя места ім німа нійдзе. Папомніш: пынадзіш — сыма сябе будзіш кусаць за локці. 302. Прыціснуць прыціснуць, прываліць, надавіўшы зверху — прыдавіць n. моцна; прышчаміць n. да немагчымасці вызваліцца; прыжаць n. значным цяжарам; даўлянуць n. моцна аднаразова; прыгнёсць n. вялікім цяжарам, рэдкаўж. Пріціснуў нагу, дый так жа больна. Будуць дурачыцца зь дзьвірямі i прідавюць адзін другому пальцы. Ня
Дадатковыя словы
абісьняць, даўлянўць, кўртычку
3 👁