Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

ну, — дужа ты рысьхадзіўся сы сваім торкыньнім. Ладна яго торснулі, с усіх ног пыляцеў. Тырмаснуў загрудкі, а тады швірьгануў аць сябе пряма ў лужу. 266. Піць піць, уживаць вадкае — жмурыць п. з ахвотай, жарт.; жлукціць п. многа, іран.; хлыскаць, лыскаць, лыкаць п. прагна, а с у д ж хлястаць п. многа, вялікімі дозамі, асудж.; ссаць, смактаць п. памалу, паволі, іншаск., іран.; цадзіць, цягнуць n. вельмі павольна, іншаск., іран.; дудыліць, дудоліць n. вельмі доўга, іран.; жраць n. многа, прагна, іншаск., груб. Ня пі многа вады, c калодзіжа дужа халодныя, горла прастудзіш. Сырадой жмуріць стыкан зы стыканым, толька пыдліваць спруўляйся. Салёныга, усяго ўсякыга ныхвытаіцца, тады толька жлукціць ваду бісьпірістанку. Ня хлыскый такую халодныю, іна толька што c калодзіжа. Нечыга, відна, салёныга ныхвытаўся, што лыскыіць пымінутна, кружкі з рук ні выпускаіць. Мылако ськіслыся ны сырыквашу, дык лыкыіць пряма з бутылкі. Хлешчыць i хлешчыць кружка за кружкыю, ні адбярецца ат вады. Хваціць ссаць, час ныт стыканом чаю сядзіш, выпіў i пашоў. Некылі смыктаць, скарей дыпівай ды бягі, відзіш, пряма грыдывая туча находзіць. Рыскапусьціліся на цэлый дзень i цэдзюць квас пы каплі. Якоя ета піцьцё — цягніць скрозь зубы, а ты стой, жджы яго. Пыдажджы, ні мішай, ніхай ужо дудыліць. Дудоліць як малінькій,—ні здзікайся, а кружку стаў. Жрець вадзішчу нямерна, як у яго трябух не лопніць. 267. Плакаць плакаць, праліваць слёзы — румзаць n. нудна, неадабр.; рэўць n. гучна; гусць, гудзёць n. голасна i бесперапынна, іншаск.; рыгаць n. з усхліпваннем, іншаск., неадабр.; рыдаць n. горка, сутаргава ўсхліпваючы, рэдкаўж.; выць n. уголас; галасіць n. гучна, з галашэннем; кукаваць n. горка, з прычытаннем\ кіснуць n. доўга без причины, іншаск., неадабр.; выцягывацца, сцянацца, сцягацца n. з роспачнымі рухамі, неадабр.; залівацца n. вельмі горка; захадзіцца n. да канвульсій; хныкаць n. нехаця, нягучна, аднатонна; хліпаць n. стрцмлібаючыся; хлюпаць n.} сморга