Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

Ніажыдынна неік усё пулучылыся, я дык i ні знаю, што вам скызаць. Купіў я ету кыравёнку саўсім ніжданна. Мае пріехылі неік нігадына. Ніжданна-нігадына такея госьці ў хату,— айдзе ж вас пысадзіць. Я ўжо i лігла i сьвет путушыла, a яны нядумна гур у хату. ІІІТО ж ты цяперь гаворіш ніпрідвідзінна, нада ж було раншы мызкамі шывяліць. Паехыў у зарыбыткі, разым зыіўляіцца нызад голый,— заробіў! — прапіўся да ніткі. Кошка сядзела, сядзела, а тады апсом як кініцца араптым ны ціплёнка. Палез, кажыцца ўсё ладна, а тады удруг як зыгріміць зьверьху — лесьвіца злумалыся. Hi аттуль ні ацьсюль нясець пыштарька ізьвяшчэньня—грошы пулучыць: дычка пріслала. Дождж етый лінуў ні аттуля ні ацьсюля, толька рабоці пымішаў. Я цябе саўсім ні ждала сяньня, а ты аткуль ні вазьмісь едзіш. Сяджу, пірякусыю, a заіц аткуля ні вазьмісь жыг лі мяне. Госьці ка мне як сьнег ны гылаву грім цэлыю кучыю. 203. Неакуратный неакуратны, нядбайны ў адносінах да сваіх рэчаў, да сябе — неахайный, нярашлівый, неапратный н. вельмі ў адзенні; нязграйный, нехуцавый н. ва ўсім; нерадзівый н. з-за бестурботнасці, рэдкаўж.; нечыстаплотный н. у доглядзе за сабой. Акуратным можна быць i насёмшы, i вадзёмшы, а ты дужа ніакуратный. Пінжак-то вялік, a ў прідачу ты сам ніахайный, во адно к другому i пулучаіцца. Хуць ба ты трошку быў акуратній, ато такей ніряшлівый. Такога ніапрятныга чылавека первый раз устрічаю. Ікая матка, тыкая i дычка, абея нізграйныя. Што ты мне гаворіш, ці я сам ні знаю, якея яны ніхуцавыя. I матка была нірадзівыя, i дычка спыднічэнку ляніцца пірісьцірнуць. Во, твой І дзед такей жа нічыстаплотный быў, бувала ні ў баню ламыцца ня выпрывіш, ні пірядзецца ні датуркыісься. 204. Нёйдзе дзесьці, у нейкім дакладна невядомым месцы—айдзё-то, айдзе-нёбудзь (айдзе-нібудзь); айдзе-ліба, айдзё д., малаўж.; проця ліха на ўзгорачку д., жарт. Я цябе нёйдзі відзіў, толька ня ўспомню айдзе. Зразу аднаго айдзе-то зыкандрьгчылі, а тады i другога ухайдошылі, Другей раз айдзе-небудзь пупадзём, мы цябе m