Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

тады пірявучывыць. Нысыбачыўся мазкі зыліваць, умеіць, чаго там гыварщь. Набіў руку, ужо ні плахея боты можыць пашыць. 201. Наўчыць падвучыць, як зрабіць — навучыць n., кніжн., малаўж.; напуціць n., падрабязна растлумачыўшы; падучыць, падвучыць n. на дрэнныя ўчынкі; падгаварыць, падощь n. на асуджальныя ўчынкі; падбухторыць n. легка на acyджальныя ўчынкі; навухрыць, падвухрыць n. энергічна; настрапаліць, падстрапаліць n. з правакацыйнымі мэтамі; падсьжнуць n. легка з правакацыйнымі мэтамі; падсатаніць n. здзекліва; пад'юдзіць n. на здрадлівы ўчынак; пад'ялдыкнуць n. правакацыйнай заўвагай; паджьггнуць n., надаўшы энергічнасці. Цябе чаму наўчуць, тоя ты й дзелыіш. Харошыму ні так скора наўчыць, а дурному навучыш раз-два. Сам ба ні пірідыражыў i прыдаў, яго так нупуцілі. Пудучы, пудучы, ён i ныпраўду паверіць. Пудвучылі малыга ў сад лезьць, a самі сьмяюцца. Куды яны цябе пыдгыварілі? Ён такей: можна падбіць i ны харошыя, i ны плахоя. Ета ты яго пудбухторіў, бісь цябе некыму було. Ат іх толька жджы: нувухряць такому, што й ні захочыш. Пудвухрі, ато ён сам ні знаіць. Нехта ныстрыпаліў выступіць. Ён i так цаца ладныя, а ты яшчэ большы пыцстрыпаліў. Пыцсыкнулі яго, дык прібег аж кіпіць, чуць ня біцца кідыіцца. Пыцсытыняць нарошня, а тады сьмяюцца, як ты сь сябе выходзіш. Пад'юдзь яго, пад'юдзь, ён як бісь цябе нічога ні знаіць i ня відзіць. Так i глядзіць, каб каго пыд'ялдыкнуць, ну й натура ж у чылавека. Хацелі пыджжыгнуць, ды ні ўдалося, ато яны ну дурату i прівыклі. Так во усігда — каго паджжыгніць, а сам збоку сьмяецца. 202. Неажыданна нечакана, непрадбачна — няжданна, нягадана, няжданна-нягадана, нядумка н. зусім; непрадвідзенна н. зусім, руск.; «разам н. зусім, раптоўна; араптам н. зусім, раптоўна, адзінк.; удруг н. зусім, раптоўна, руск.; ні адтуль(я) ні адсюль(я), адкуль(я) ні вазьмісь, як снег на галаву нвельмі раптоўна