Народная сінаніміка (1969). Г. Ф. Юрчанка

чыні, неадабр.; раскахліць н. да пачырванення (звыч. npa печку), неадабр.; нажарыць н. моцна без патрэбы, асудж.; даць жару н. без патрэбы або дрэнна, няўмела, іран. Ты ўсігда як натопіш, хуць у баню ні пыказыйся. Прагрела заднію хату: госьці абішчалі быць. Зыспалі сяньня, толька к абеду нагрела троху. Крепка ныпалілі, ні замерзьніця. Во ета ныкаліў, тут ня то што ны палок лезьць, a й ны масту ня ўседзіш. Так ужо сяньня пірямёрз, так пірямёрз, што ўсі костычкі пірястылі, ныкахлю баню, піріжарюся. Рыскахліў грубку, аж красна. Дзіржавы у тых дрябіных, канешна, ні було, ну алі ж у печ іх зразу уперць — толька ныжаріць бяс толку хату. Я знаю, ты як дасі жару — будзіць хыладзша, хуць ваўкоў гыняй. 199. Наўрад наўрад, няма ўпэўненасці, што можа быць — наўдаку н., уст.; урад н., руск.; не пахожа н., амаль без упэўненасці. Пысядзщя вы луччы ў хаці, ныўряд каб у такую зывіруху пыцягнуўся хто на тэя скокі. Ныўдаку, ці ўвідзіш ты Сярьгея, там жа тысічы сыбяруцца. Уряд, каб Ганна туды пышла, іна сябе дзіржаць у рямкых умеіць. Hi пахожа, каб Антон зьбіраўся у сваты, ён толька лыпатнуць можыць. 200, Наўчыцца навучыцца, набыць навыкі, умение — навучыцца н., кніжн., малаўж.; прыўчыцца н. па неабходнасці; прывучыцца н. па неабходнасці, малаўж.; прыламацца н. крыху\ паняцца н. хутка, н. недазволенаму; звучыцца н. дрэннаму, недазволенаму, неадабр.; насабачыцца н. дрэннаму, пахабнаму; набіць руку н., набыўшы навыкі. Наўчыцца — ні наўчыцца, a ніхай пылядзіць, як другея дзелыюць. Захочыць есьць, дык навучыцца i ложку дзіржаць, i ўсё. Пріўчыўся малый ужо бяс соскі спаць. Пыдажджы, ня ўсё зразу, прівучыцца i лажыцца воўрімя, i ўстываць. Доўга саўсім не ўмеў, цяперя трошку прілумаўся ріпыць ны гармоні. Hi бядуй: пыглядзіць, асвоіцца i пойміцца, Змалку кылі звучыцца ду дурнога, трудна