Слова за слова. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1977). Г. Ф. Юрчанка

 ◀  / 273  ▶ 
ля — як вокым ськінуць, а колыс у паліц, зірняты як боб,— грібануць хлебушка. Як вол да карэты, адзінк. Пра нікуды нявартага. Етый i ў трыктарісты, i ў мышыністы патходзіць як вол ды кареты. Як гагой, адзінк. Важка i імкліва (ісці). Нясецца як гагой, зімля пад ёю ўгінаіцца. Як галавою аб сценку. Без усякіх вынікау. Сколька хадзіла, сколька гываріла — як гылавою ап сьценку. I я гываріла, i Арцём гываріў, i сыма Арцёміха хадзіла тулкуваць, дык длі яго як гылавою ап сьценку. Як грыбы после дажджу. Хутка., шпарка (расці). На е.тый зямле усё расьцець як грібы посьлі дажджу. Як дважды два. Ясна, бясспрэчна, проста. Ну, ны такой зямле як дважды два проса пріродзіць. Як дважды два яны тута ціріш час будуць. Як дзень пацяраўшы. Бязмэтна, няўцямна (хадзіць). Што ты ходзіш як дзень пыціряўшы, ніхай ба сеў ды вожкі зьвіў. То туды дзьвініцца, то сюды торкніцца, нешта як дзень пыціряўшы. Як добрый дурань, жарт. Легкадумна. Яны хадзі, хадзі, я й сыгласіўся як добрый дурінь, пашоў, а чаго мне туды було йціць. Як добрый дурінь усё дывадзіў ім да дугу. Як друя. Тоўсты, тлусты. Русплулася як друя, ідзець, чуць спышыцца. Ей можа підзьдзісят мінула, гады ішчэ нібальшэя, а стала нейкыя як друя, ну праўда, іхнія ўся прірода тыкая. Як завязаць. Пра вельмі поўныя мяхі. Мітрыхван сёліта узяў хлеба: стыялі пыць сьцяною чатырі мяшкі як зывізаць, пудоў па шэсць. Няпоўна ня любіць, усігда нысыпаіць як зывізаць. Як за сябе. Хутка (есці). Міску крупені нывярнуў як зы сябе i шарнуў c тыпаром у кусьця. Hi пірібіраюць дужа, што ні пыдасі, як зы сябе йдзець. Як за язык прывязаный (пачэпленый, зачэпленый, падчэпленый), неадабр. Пра бесперапынную надакучлівую гаворку. Усё адно вярзець i вярзець, ні сьціхаючы, як зы язык прівязыный. Вот ужо як зы язык прівязын
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

грібанўць, дажджў, дўрінь, кўсьця, мінўла, нывярнўў
0 👁
 ◀  / 273  ▶