мацн. Натуманіць вочы (галаву). Етый як возьміцца, нутуманіць вочы. Здорыва нутуманілі гылаву i, відна, веріць усёй лухце. Узмацн.-множн. Патуманіць вочы (голавы, галовы). Ці вам вочы путуманіла, ці што, што вы нічога у толк ні біріцё. Хто вщ так путуманіў голывы? Такім нядоўга путуманіць галовы, раз турмынымі растуць. Туман у вачах (галаве), неадабр. Пра адсутнасць жадання зразумець відавочнае. У яго ўсігда туман у вычах, дуріся, дуріся i ні ўталкуіш нічога. Што ты аб'ісьняіш, кылі ў іх туман у гылаве. Туману напускаць (падпускаць), неадабр. Знарок заблытваць cnpaey. Яны сьпіцыяльна туману нупускаюць, думыюць, ніхто ні рызьбіраіцца ні ў чом. Дзёма сьпіцыяльна таўморідца тут, туману путпускаіць. Зак. Туману напусціць (падпусціць). Такога туману нупусьціў, як пріехыў, што й ні прідумыць. Ага, думыіць, путпушчу туману, пакуль будуць рызьбірацца, я сам скарей выпутыюся,— во на што ён біў. Узмацн. Туману панапускаць. Ну хто ж другей, твае сёстры i пунупускалі туману етыга. Турусы на калёсах, адзінк. Лухта, бязглуздзіца. Ідзіка ты, чылавек, двору, поўныч ужо, некылі твае турусы ны калёсых слухыдь. Тут ёсць тут няма, неадабр. Пра непаседлівасць. Пряма вінаходым ходзюць цэлый дзень, носюдда тут ёсьць тут німа, тут ёсьць тут німа. Тут ёсьдь тут німа i лётыюць, i лётыюць бісь пірядыху. Тут i там. Усюды. Яе тут i там поўна, нійдзе ні прапусьдіць. Тут i там пасьпеў апшукаць, нійдзе сьвердла німа. Тут як тут. Пра з'яўленне ў момант гаворкі. Толька пры яго гаворім, а ён тут як тут. Глядзім, i Пітрачок тут як тут, як чуў, што яго ўспомнілі. Туча тучаю. Пахмурны, змрочны. Туча тучыю ходзіць, ні дыгадзі'лі нечым. Сяньня абоя нешта ні ў гуморі, старшый дык пряма туча тучыю. Тыкаць носам, груб. Рэзка ўказваць, паказваць на недахопы, памылкі. Ны кажным шагу тыкыюць яго носым, усё ім ні так, ні ў лад. Непаўн. Патыкаць носам. Ладна J
Дадатковыя словы
абісьняіш, дыгадзілі, зяўленне, прідўмыць, пушчў, пўсьдіць, растўць, слўхыдь, турўсы, тўрмынымі, тўча, тўчыю, шагў, ўталкўіш
0 👁