Краем вуха. Мімаходам або няўважліва (чуць, слухаць). Хырашо ні знаю, я краім вуха чуў пра ета. Краім вуха паслухылі, некылі було астынаўлівыцца, i так ужо цямнець пычынала. К разбітаму карыту. Туды, дзе нічога не засталося (вярнуцца, з'явіцца). I там ня мёд быў, i сюда вярнуліся к разьопыму карыту. Нечыга к разьбітыму карыту ехыць, прістраівыйся як-небудзь тут. Краска кідаецца ў ліцо, цяп., пр. Пра моцнае хваляванне ад сораму, збянтэжанасці, узбуджанасці. Тывопрімець-ка: перша краска кідыіцца ў ліцо, а тады пынямногу, пынямногу нычынаідь зыкіпаць. У таго ўсігда краска кідалыся ў ліцо. Зак. Краска кінулася ў ліцо, п р б у д. Як мы скызалі пры цілят, яму зразу краска кшулыся ў ліцо. Як успыхніць, краска як кініцтда ў ліцо! Красный пятух. Пажар. У такую сухмень глядзі ды глядзі, астарожын будзь, ато красный пятух пойдзіць гуляць. Тады ў іх красный пятух пубушуваў. Кроў гаворыць. Пра праяўленне сваяцкіх пачуццяў. Нічога ня зьдзелыіш, кроў гаворіць. Ета ў цябе кроў гаворіць. Пачын. Кроў загаварыла, пр., буд. Як увідзіла, што нываліліся ны Ивана, у яе зразу кроў зыгываріла. Як жа ты можыш кінуць у бядзе Колю, у цябе кроў мымінтальна зыгаворіць. Кроў за кроў, часта жарт. Пра адплату, помету смерцю за смерць. Кроў за кроў i болыиы нічога. Во нашло ў іх кроў за кроў, так i ўгыманіць каго могуць. Кроў з малаком, адабр. Пра здаровага, прыгожага. Увесь пышыць здароўім, шчокі тэя кроў з мылаком, рузгудуваўся луччы некуды. Яны абоя кроў з мылаком, расьлі ж у роекышы. Кроў кідаецца (б'ець) у галаву, неадабр.; цяп., пр. Пра нечаканасць паступкаў, паводгін. Што табе кроў кідыіцца ў гылаву, пысядзець як людзі ня можыш. Адурюваіць, с ума сходзіць, кроў яму б'ець у гылаву. А ты яму вун вадою ў вочы, каб меншы кроў кідалыся ў гылаву. Зак. Кроў кінулася (ударыла) ў галаву, np., буд. Ды віджу, што кроў кшулыся ў гылаву. Есьлі кроў ударіла ў гылаву, яе можна нызад атыгнапь. Як калі: ypeмім чылавек як чылавек, a ўремім кроў як ударіць у гылаву — зьверім дзелыіцца
Дадатковыя словы
бець, вярнўліся, гылавў, зявіцца, разьбпыму
5 👁