лi, прыпліскалі ізыком. Законч. Адпляскаць языком. Ці атпляскылі вы ізыкамі? Атпліскаў ізыком, відна, цяперя ўніміцца. П рацязл.-фінальн. Напляскаць (напляскацца, дапляскаць, дапляскацца) языком. Наплешчыць ізыком, што вазьму й аблаю. Во калі яны ныпліскаліся ізыкамі. Дыпляскыла ізыком, чаго дыбівалыся, тоя й пулучыла. Скажы, каб уняўся, ато даплешчыцца {зыком, я найду яму места. Плячо (плячом) к плячу. Побач, разам, заадно. ПляЧО К плячу ПЫДНЯЛ1СЯ, дык тзя i шкнуць быяцца. Плячом к плячу стануць, яны чорт яе знаіць сколька скосюць. Плячо ў плячо. Разам, як роўныя. У любой рабоці плячо ў плячо йдуць. Выстрыіліся плячо ў плячо, зь ІМІ ніхто ні справіцца. Во ідуць плячо ў плячо быгытырі, вырысьлі як дуб'ё хлопцы. Порах сыплецца (сыпецпа), гумар.; цяппр., буд. Пра агульную нямогласць ад старасці. Айдзе яму з вамі йціць, зь яго порых сыпліцда. С твайго жыніха порых сыпіцца. Порых сыпыўся, а йшчэ хацеў гогылім дзіржацца. Пачын. Порах пасыпаўся. Рана ж сь цябе порых пасыпыўся, ты дажа ці ні мыладзей ны якей год зы нас. Пораху не хватаець, цяп., пр. Пра нястачу рашучасці, цвёрдасці, вытрымкі. Порыху ні хвытаіць пы-чылавечыску зьдзелыць што-небудзь. У яго ўсігда порыху ні хвытала, калі што сюрьёзныя. Зак. Пораху не хваціла, пр., буд. Узяліся дужа гыряча, ды пылавіны дайшлі, а далыны порыху ні хваціла. Ніхай бярецца, толька ў яго порыху ні хваціць, ён так: успыхнуў, зыгареўся i тут жа патух. Порціць кроў. Рабіць непрыемнасці. Табе, знаць, ныравідца порціць ім кроў. Ты толька порціш сабе кроў, большы нічога. Зак. Папорціць кроў. Папорціў ён мне кроў, ніхай яго двынаццыць возьміць. Узмацн. Перапорціць кроў. Адным толька ныдыіданьнім піряпордюць кроў, што ат усяго рукі атрясеш. Законч. Адпорціць кроў. А яны тыкі атпорцілі Пуўлюку кроў, дыпікалі ладна. Працягл.-фінальн. Напорціць (дапорціць) кроў. Ета Мархва напорціла яму кроў, ны кажным шагу дыпікала, а ён як сь сябе ні выскакывыў. Дапорціш ты яму кроў, возьміцца ён зы цябе
Дадатковыя словы
дубё, шагў
4 👁