І сячэ і паліць. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1974). Г. Ф. Юрчанка

Па слухах. 3 няпэўных размоў. Па слухых там ужо ўсё дыгары ныгамі пірівярнулыся. Мала што па слухых, ты сам зьезьдзі ды пыглядзі. Па случаю. 1. 3 прычыны. Па случыю свадзьбы мы ў іх пыбылі, а так ба ці выбрыліся. 2. Выпадкова. Купіў па случыю боты, харошыя, носкія i ня ціснуць нійдзе. Па смерць [толька] пасылаць (выпраўляць, адпраўляць), неадабр. Пра пазольнасць у выкананні даручэння. Цябе можна сьмела па сьмерць пысылаць, i тут зыкаісься. С такою хаднёю па сьмерць толька пысылаць асталыся. Мішку толька па сьмерць выпруўляць — ныжывесься, а кылі за хлебым, дык з голыду памреш. Па сьмерць вас атпрыўляць, а большы нікуды нілізя. Зак. Па смерць [толька] паслаць (выправіць, адправіць), рэдкаўж. Каб пыслаў па сьмерць, то прішлося б у бога здыхаты прасіць. Ільлю можна па сьмерць выпрывіць, ён ні пытаропіцца. Па сьмерць яго толька атправіш,— найдзіш ты зь ім толку якога. Гл. З а с м е р цю [толька] п а с ы л а ц ь. Па совесці гавара. Выказваючыся сумленна, праудзіва. Па совісьці гывыря, ня дужа мне хочыцца йціць у тую Лешчынку. Па совісьці гывыря нічога я ім ні пымагу. Па старай памяці. Пад уіілывам успамінаў. Дывайка пы старый паміці у Жыгалкі калі махнём. Пасылаць падальшы. Лаяцъ з мэтай пазбавіцца. Ён дужа ня возіцца, пысылаіць пыдальшы іх. Зак. Паслаць падальшы. Пычалі тары ды бары, дык пыслаў усіх пыдальшы. Пасярод бел ага дня. Ува ўсіх на віду, адкрыта. Ета ж нада, каб хто падумыў: пысярёд белыга дня ні стала пылаценца, усяе трубычкі. Патупіць вочы. Засаромецца i не глядзець. Я што ні гываріла — с колым у глотку ня ўлезіш, а як Домна стала страмщь, патупіў вочы. Гл. А п у с к а ць вочы. Па ўсёй форме, кніжн. Так, як трэба, як патрабуецца афіцыйна. Ну як жа, яму нада дыкладывыць па ўсёй формі. Любіць, каб було зьдзелына па ўсёй формі