Пара пусцякоў. Пра праститу выканання. Мне любой дзела — пара пусьцякоў, за што вазьмуся, тоя й зьдзелыю. Аборычык зорынкыць — пара пусьцякоў. 3ь яго сілыю выкыпыць погріб — пара пусьцякоў, а з маім здароўім доўга будзіш вылаводзіцца. Пароць гарачку, неадабр. Спяшацца неабдумана ў справах. Чаго табе пароць гырячку, ці цябе хто у шывырыт гоніць. Зак. Спароць гарачку. Каб ні спароў гырячку, можна було карову-карову купіць, ня етый вірста. Непаўн. Папароць гарачку. Быў пыпароў гырячку, думыў, ны арапа возьміць. Законч. Адпароць гарачку. A, атпоріць гырячку, успакоіцца i пірістаніць гырячыцца. Працягл.-фінальн. Напароць (дапароць) гарачку. Напоріш гырячку, што ўскочыш у якоя-небудзь пекла. Ну, дыпаролі гырячку, увідзілі, к чаму ета пріводзіць. Пароць чапуху (ярунду, чуш, лухту, лухту непадсяваную, мох з балота), неадабр. Гаварыць пустое. Прівык во й прівык пароць чупуху. Каб ты меншы пароў ірунду, куды б луччы було. A ні парі ты чуш, ніхто там ні хадзіў, нікога там ні було. Поріця вы лухту ніізьвесна нашто. Прішоў, расьсеўся i дывай пароць лухту ніпыцьсіваныю. Зыняція іх адно — мох з балота пароць. Зак. Спароць чапуху (ярунду, чуш, лухту, лухту непадсяваную, мох з балота). Нехта спароў чупуху, a яны й верюць. Доўга твайму Ляксею ірунду спароць. Нарошня спаролі чуш, каб пыдражніць іх. Хто ж кромі твайго брата ету лухту можыць спароць. Доўга табе лухту ніпыцьсіваныю спароць? Каб хто хацеў мох з балота спароць так, дык ты ета паспробый прідумыць. Працягл.фінальн. Напароць (дапароць) чапуху (ярунду, чуш, лухту, лухту непадсяваную, мох з балота). Напоріць чупуху, што аблаюць. Ныпароў ірунду, як яго хто зваў сюда з басьнімі. Пріпрецца, напоріць чуш. Што ён харошыя скажыць, лухту напароў. Напоріць лухты ніпыцьсіваныя, во i ўвесь рызгавор будзіць. Моху з балота ныпароў i пывалокся. Дапоріць чупуху, што я путурю яго. Дыпароў ірунду, што слухыць ні зыхацелі. У нас ба дыпароў ету чуш, мы б яго прыздравілі. Hy й дапоріш лухту, пыкачу я цябе. Дыпарола лухту ніпыцьсіваныю, пірісталі ў хату пускаць. Дапоріця вы мох з балота, дождж хляніць — будзіця глядзець тады разіпуўшы рот, во што палучыцца c трілюдыю