Падчапіць на вудачку (кручок). Лоўка, нечакана, ca спрытам перахітрыць, падмануць. Як жа лоўка сібра тога пыччапілі на вудычку, ён дажа агледзіцца ні пасьпеў! Сонька так ну крючок паччэпіць, шго задзівісься посьлі. Пад шумок. Таемна, выкарыстоўваючы занятасць, неразбярыху. Яны ўспользывыліся i пуч шумок грібанулі жыта. Дывай пуч шумок кылантыріць сабе. Па завязку, рэдкаўж. У псунай меры, так, што болый нельга. Яны сыты пы завізку, нечыга ім большы пхаць. Напёрліся пы завізку, ліжаць, толька пыхцяць. Г л. П a д з а в я з к у. Паімець сілу. Адчуць сваю перавагу. Тэй старшый пыімеў сілу над малымі, праходу ім ні даець нійдзе. Такея шкарюднікі пыімелі ныт табою сілу. Паіць з пальца, іран. Запрашаць частавацца гСяніцу. ён сы ўчырашніга дня стаў саўсім совісный, так ня возьміць, яго нада паіць с пальца. Зак. Напаіць з пальца. Можа вас яшчэ с пальца ныпаіць нада? Непаўн. Папаіць з пальца. Кірей твой ня пойдзіць, папой яго c пальца,— ён ніхай пачуіць тарелку, зы пяць вёрст лясьніць. Паймаць (спаймаць) за хвост, іран. Не ўздзейнічаць аніяк. За хвост ты іх пыймаіш, бысякоў етых. Хочыш, гарод выбіруць i сь ціцівою зыіясуць, a ці ты іх за хвост спыймаіш. Гл. Л а в і ць за хвост. Паймаць (спаймаць) на вудачку (кручок). Перахітрыць. Во пыстыряйся, пыймай на вудычку Просю, можа як i прыгаворіцца. Ой, глядзі, пыймаюць яны цябе ну крючок, ня ўгледзіш, як пыймаюць. Думыіш, спыймаіш на вудычку Гыварушку? — не, ён хітрый. Спыймалі ну крючок, ні знаіць, як выкруціцца. Гл. Л а в i ц ь н а в у д а ч к у. Паймаць (спаймаць) на слове. Пацвердзіць сказанае раней новым выказваннем той жа асобы. Ніхай, niхай трепліцца, я яго січас пыймаю на слові. Спыймаў я іх на слові — рысказывыйця,— круціліся яны, круціліся, ды ўсё рыскызалі. Гл. Л а в і ць на с лове. Пайціць з жызні, узвыш. Памерці. Ішчэ тріццаці гадоў ні було, як пашоў ж жызьні. Яму ўжо толька астывалыся ж жызьні пайціць
Дадатковыя словы
вўдычку, грібанўлі, гыварўшку, дўмыіш, пачўіць, псўнай
1 👁