Знаць (панімаць) толк. Добра разбірацца. Пархвен знаў толк ў каровых, бувала, толька гляніць i зразу скажыць, ці купляць, ці не. А чаго ж, Ганна пынімала толк у жызьні, ня то што ты. Зак. Увазнаць (пазнаць, паняць) толк. Айдзе глумаку увызнаць толк у чом-ліба. Ці пызнаў толк, як яны цябе надулі? Пыняў толк, чаго г дзеўкым бегыюць. Знаць сабе цану. Высока ацэньваць свае якасці, весці сябе паважна. Хведзька знаіць сабе цану, ён ня пойдзіць, як другея, піць сь первым устречным. З а к р э д каўж: Увазнаць (пазнаць) сабе цану. Раз ты ўвызнаў сабе цану, то што й гываріць с табою. Што ж, яны пызналі цяперіцька сабе цану. Знаць сваё места. Быць сціплым. Я ўсігда знала сваё места, ня лезла, куды мне ні нада. Яны збутуражуцца к Полькі к Паўлыўні i пашлі гылыгалець, а я ўсігда знала сваё места. Знаць [усе] хады i выхады. Умець выйсці з любога становішча. Ціхона ні прывядзеш ні ў чом, ён знаіць хадьі i выхыды зь любога пылажэнія. Hy глядзі, надзеімся толька ны цябе, ты знаіш yce хады i выхыды. Аціраўся лі пісарёў, c памошнікым круціўся, дык знаў yce хады i выхыды. Знаць цану. Высока ацэньваць. Ен усякый вешчы знаіць цану, бірягець як нада. Зак. Увазнаць (узнаць, пазнаць) цану. Раншы ж усё табе жонка ні так, жонка ня етык, а цяперя увызнаў жонкі цану? У вайну i скарінычкі узналі цану. У жызьні прідзіцца пызнаць цану усяму. Знаць цану-меру. Паводзіць сябе сціпла. А ты думыіш, твыя Пёкла знала каму-небудзь цану-меру? Нада знаць зыдачым цану-меру. 3 неба валіцца. Прыходзіцца, даставацца вельмі легка. А па-твойму мне зь неба ўсё валілыся? — я работыў ні пыклыдаючы рук. 3 неба (луны) зваліцца. 1. Прыйсціся, дастацца вельмі легка. Есьлі рук ні пріложыш, само зь неба ні зваліцца. Каб з луны звалілыся, ні дажджэсься, нада i пыразмысьліць, i ні прыспаць, i пыпацець. 2. Нечакана з'явіцца. Табе госьці усё дно як зь неба зваліліся. Ты што з луны
Дадатковыя словы
вайнў, глумакў, дўмыіш, зявіцца, надўлі, усямў, цанў
1 👁