І коціцца і валіцца. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1972). Г. Ф. Юрчанка

Атаб'юцца ат рук — нукукуісься, луччы змалку патворства ні дывай. Множн. Паадбівацца(паадбіцца) ат рук. Саўсім рызбалывыліся, пыдбіваліся ат рук, што ні скажы — дайжа вухым ні вядуць. Падбіліся мальцы ат рук,. ніякыга зладу німа, а ты ўсё шчытаіш іх ціхінькімі. Адбівацца рукамі i нагамі. Рашуча адмаўляцца. Ныліла гырлачычык мылыка, банычку сьмітаны нылажыла: вазьмі, зынясі дзіцям i самі патрошку зьясьцё — айдзе там пынясець, рукамі i ныгамі стаў адбівацца, нізашто ні ўзяў. Закрэдкаўж. Адбіцца рукамі i нагамі. Так прічапілыся Ганна к Хвядосу — ны свадзьбу разым завець, што тэй ня можыць адбіцца рукамі i ныгамі. Як прісталі,, як ныкысаліся, дык чуць адбіліся рукамі i ныгамі. Адбіваць ад двара (хаты). Прымушаць пакінуць сялібу. Ты сыма адбіваіш яго ад двыра — іна варіць ня будзіць, ды ёй мыць ня хочыцца,— плюніць i пойдзіць, такую найдзіць усігда. Пасынык ні пасынык, a ні дбівай ат хаты, можа i ён калі прігадзіцца. Зак. Адбіць ад двара (хаты). Знаіш, чым ты яго адбіла ад двыра?— дурысьцю сваёю. Адбілі курей ад двыра, усё камлыжкымі ды камлыжкымі, ніізьвесна айдзе нясуцца. Ну ладна, атаб'еш ты яго ат хаты, а самой жа нада жыць неік? Миожн. Паадбіваць (паадбіць) ад двара (хаты). Ты ж сам пыдбіваў ад двыра, усё с палкыю i с палкыю, як радзіміц нейкій, а цяперь: авец на двор ні ўзганю. Hi пірістаніш так гыняць, ну й пыдбіваіш к чорту ат хаты, ныпрасна гудуваў будзіць. Нада ж так пыадбіць ад двыра, к чужым ахотній ідуць, чым к сабе. Так i ат хаты пыадбіць нядоўга. Адбіваць ад дзярэўні (зямлі), рэдкаўж. Вымушацъ пакідаць сельскую гаспадарку. Гаворіця, што мыладэя ня хочуць астывацца ны зямле, a самі ж адбіваіця адзь дзяреўні. Нарошня адбіваюць адзь зямлі, каб куды зьехыў. Зак. Адбіць ад дзярэўні (зямлі). Пычалі гыняць то туды, то сюды, сяньня адно, заўтря другоя, i адбілі' адзь дзяреўні, узяў i пашоў ны кымбінат. Атаб'юць адзь зямлі i другога, заверніцца i паедзіць. Адбіваць ахоту. Пазбаўляць жадання; адвучваць. Не, я сваім нідаўна адбівала ахоту бегыць у тую моркву. Зак. Адбіць ахоту. Маўчы, ні рысказывый, ато атаб'еш ахоту жаніцца. Ты дажджэсься, атаб'ю я табе ахоту пы грідах лазіць. Множн. Паадбіваць (паадбіць) ахоту. 2tt