І коціцца і валіцца. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1972). Г. Ф. Юрчанка

біўся, золукуняўся саўсім, a ежылі i зайдзіць калі — што зьдзелыць i ў тэй бок ні глядзіць. Ігняты неік адбіліся i адбіліея ад двыра, зразу ні лагледзіла ў тубунку, a пазьней хвацілыся шукаць — вазьмі трясцы. За ета сваё нычальствывыньня адбіўся ат хаты, айдзе днюіць, айдзе начуіць, гарелішчы жрець — вочы ні прысыхаюць. Харошый быў такей кацёнык, а во неік адбіўся ат хаты, нада айдзе другога шукаць. Множн. Паадбівацца (паадбіцца) ад двара (хаты). Што ж ета вы зы бабы такея, што ў вас мужукі пыдбіваліся ад двароў. Месіц ні пыбыла, дык i грязьзю ўсё зырасло, i скот пыдбіваўся ад двыра — цялёнык прібіўся к калхозным, воўцы ў суседкі нучувалі. Луччы ўжо рызвадзіціся, чым так жыць — пыдбіваліся ат хаты, нічога ні глідзяць, a хызяйства ніхай гініць. Сколька було тых ціплят, i тэя пыдбіваліся ат хаты, адзін вун цыўкыіць нейкій нягеглый. Так ты сям'ю вядзеш, што ў цябе дзеці ад двыра пыадбіваліся. 3 дурнэя зь нейкія пароды воўцы: як на поля — пытаб'юцца ад двыра, нізашта ні зыгнаць. Глядзіця, пытыб'іцёся ат хаты, рыссыбачыціся i пропыдым прыпыдзіцё. Сь ціплятымі так: пусьціш — пытаб'юцца ат хаты, тады ходзіш, слухыіш, сыбіраіш. Адбівацца ад дзярэўні (зямлі). Пакідаць вёску, naкідаць займацца сельскай гаспадаркай. Молыдзіж г зямле цяперь ня дужа хіліцца, адбіваіцца адзь дзяреўні. Мыладэя глідзяць, каб у горыд, каб у горыд, адзь зямлі адбіваюцца. Зак. Адбіцца ад дзярэўні (зямлі). Колю ня дужа цягнула г зямле, троху ны дарогі пыработыў, тады ў горыдзі нешта дзелыў, a посьлі саўсім адбіўся адзь дзяреўні. Бацька твой быў первый сьпіцыяліст пы хызяйству, а вы адбіліся адзь зямлі ныўсігда. Множн. Паадбівацца (паадбіцца) ад дзярэўні (зямлі). Пыдбіваліся адзь дзяреўні, гаворюць, нызад ужо i ні цягніць. Пыдбіваіціся адзь зямлі, a ў родныю мясьціну усё роўна будзіць цягнуць. Кіреівы yce пыадбіліся адзь дзяреўні, каторыя ў Ленінград зьехылі, старшый ну Уралі ны заводзі. Вырыстуць, рысьцягнуцца па сьвету, пытаб'юцца адзь зямлі, пріедуць г бацьку— i кыня запрежч ня ўмеюць. Адбівацца ат рук. Рабіцца непаслухмяным. I мае як пыдрасьлі, сталі адбівацца ат рук, твае такея ж самыя будуць. Зак. Адбіцца ат рук. Змалку за ім ні глядзелі i ні глядзелі, дык пазьней ён i саўсім ат рук адбіўся