Душу ўкладаць (укладываць). Рабіць старанна, сама-аддана, з вялікай любоўю. Так любіў што-небудзь зь дзеріва дзелыць, кажыцца б, дзень і ноч сядзеў, і ўва ўсё душу ўклыдаў. Чэсныя былі людзі, душу ўкладывылі, дзелылі, як сабе. Зак. Душу ўкласць. У любоя дзела, зы якоя ні бярецца, гатоў душу ўкласьць. Душы не чуць. Бязмежна любіць. Яны душы адзін у другім ня чуюць. Душы ў дзяўчонкі ня чуіць, і мась-ліць яе, і гладзіць, і носіць, на вуліцу кухтыіць усяго ўся-кыга, каб іі зустудзілыся, каб ні зыхыладзілыся. Дым стаўбом (кароміслам), неадабр. Пра беспарадак, неразбярыху; пра накуранасць. Ня йдзі, у іх там дым стаўбом: сыбіраюць жа меншыга у Маскву. Там дым кароміслым у хаці, носа некуды ўсунуць, а тут ты яшчэ будзіш вісець нуд душою. Дыхаць на ладан. Быць блізка да смерці. Што ат яго хацець, кылі ён дышыць ны ладын. Зыбярі сабе ету шкур-баціну, я ўжо дышу ны ладын, яно мне ні к чаму. Дыхнуць некалі. Пра адсутнасць вольнай часіны, вялі-кую занятасць спешнай працай. Тут дыхнуць некылі, усё пряма гаріць, а ты мне пры ягыды. Што ён мышаруіцца ны дваре, мне лі печы дыхнуць некылі. Ездзіць вярхом (вярха). Выкарыстоўваць у сва-іх інтарэсах, папіхаць. Ета такей чылавек пупаўся, што езьдзюць вярьхом і маўчыць, на мне ні паезьдзілі б. Цяперя с такіх рук ня скора выкруціцца, будуць езьдзіць вірьха сколька захочуць. Час. Паездзіць вярхом (вярха). Ніхай ні радыіцца, як паезьдзюць вярьхом, будзіць гля-дзець, як вырвыцца. Паезьдзілі вірьха, а каб цярьпеў, і сяньня б езьдзілі. Законч. Ат'ездзіць вярхом (вярха). Пупаўся ў іхныя кыкаты, дык ат'езьдзілі вярьхом. Ду-мыў, акуріўся, пыжывець, а яны як зыпряглі, як усьсе-лі, ат'езьдзілі вірьха. Працягл.-фінальн. Наездзіцца вярхом (вярха). Сам прішоў у рукі: наця мяне, - наезь-дзюцца цяперя вярьхом, будзіць помніць зяці. Вы ны Пынасу і так наезьдзіліся вірьха. Ездзіць на чужой шыі (спіне). Жыць за кошт іншых. Есьлі сыбіралыся езьдзіць ну чужой шыі, то нечыга було зыіўляцца. Ня ўчы езьдзіць ну чужой сьпіне. Абмеж