Душа-чалавек. Пра вельмі добрага, спагадлівага. Кірей душа-чылавек, a яны пыіжджаюць па ім, як самі хочуць. ё н душа-чылавек, ня то што хто-небудзь другей. Душа як не выскачыць (як не выпрыгніць), буд., np. Пра моцнае біццё сэрца (ад стомы, спалоху). У мяне i еічас душа як ня выскычыць, так піріпужаўся. Сколька прабег, дык душа як ня выпрыгніць. Іду, стала, во так во я, а во так ён,— у мяне душа як ня выскычыла. Душою балець. Вельмі турбавацца, непакоіцца. Наш брігадзір дужа харошый, ён зыўсякыю мелыч душою балеідь. Працягл.-фінальн. Душою набалець. Адам дужа ныхызяйнічыў, набалеў душою: усё цякець, плувець, а яго як i ні кысаіцца. Душою i делам. Поўнасцю. Душою i целым стыяць зы яго. Я можа ня меншы цябе душою i целым балею. Аддан сваім друзьям душою i целым. Душою красавацца. Жыць привольна, бесклапотна. А ты думыіш, я дужа красуюся душою? — не, так, сь сірядзінкі ны пылавшку жыву. Зу мужуком душою крусувалыся. Непаўн. Душою пакрасавацца. Абея душою пукрусуваліся, большы такея выгыды ня будзіць. Працягл.-фінальн. Душою накрасавацца. Жыць будзіць, толька душою ні ныкрасуіцца. Душою нукрусуваліся ў такой роскышы. Душою не вінават. Чисты i ў думках. Я ні пірят кім душою ні вінуват, што вы ка мне чэпіціся. Ныпрасна гаворіця ны Мацьвея, ён душою ні вінуват. Душою вінават. Каб жа ён хуць душою вінуват быў. Душу выкладаць (выкладываць). Усё аддаваць; гаварыць чэсна, да канца. Душу выклыдала на іх, дык ці тэя туібні паймуць ці ацэнюць. Душу ім выклыдай, i то ці паверюць хуць раз. Чужэя дзеці, а глядзщь іх луччы чым сваіх, пряма душу выкладывыіць. Большы я душу ім выкладывыць ні стану, ні даждуцца. Зак. Душу выкласць. Усё, што було, аддыла, а душу я вам ужо ня выклыду. Працягл.-фінальн. Душу навыкладаць (навыкладываць). Нывыклыдаюць душу, што самі астануцца галым галенічкія. Ай, пірістань ты, Галя нывыкладыіць душу, ат яе дажджэсься. Душу класць (лажыць, пакладаць). Самааддана заступацца. Адзін зы днаго душу кладуць, тыкая ў іх друж
Дадатковыя словы
душў, жывў, кладўць, красўюся, ныкрасўіцца, паймўць, тўібні, ідў
1 👁