І коціцца і валіцца. Устойлівыя словазлучэнні ў гаворцы Мсціслаўшчыны (1972). Г. Ф. Юрчанка

брігадзіріхі дывалі ўзбучку? Даець узбучку, ні глядзіць, што ня родный. За што ж ты куме пытлю дывала, чым іна табе ні ўгадзіла? Большы я прышчаць ні стану, за ўсё буду пытлю дываць. Зак. Даць баню (лазню, узбучку, пытлю). Мы свайму далі баню, ня думыю, каб большы такую дурату стаў тваріць. Дай свайму баню: у чужой сад лазіў. Дасьць табе лазьню Уліта, у яе язык войстрый. Вун пугу вазьмі ды дай лазьню хырашэнька, ато Р'Огі пырасьлі. Ніхай пупадуць цябе Лявоніхіны нявесткі, дадудь узбучку. Во пылядзіш, дадуць табе ўзбучку зы такоя дзела. Дам пытлю ладна, нылаю сколька ўлезіць, будзіць знаць, а што ж большы дзелыць, калі слухыць ня хочыць. Даваць бярозавай кашы, іран. Сцябаць дубцом. Я ўжо дывала табе бярёзывыя кашы i яшчэ дам, так ня бойдзіцца. Зак. Даць бярозавай кашы. Дай свайму атландзіру бярёзывыя кашы, i хырашэнька дай: такей быў серпік ладный, i лоўкій, i зыхвацістый, дык сагнуў мысік, ня жнець. Даваць веры, часта іран. Верыць. Зразу дываў веры ныпраўду, а посьлі толька ўсьміхаўся. Hi дывай веры ні аднаму слову, пакуля ні расыіішыціся. Зак. Даць веры. Каму ж ты даў веры, чылавек ты, у яго ж што слова, то ніпраўда. Як жа я табе дам веры, кылі ты брешыш ны кажным слові. Даваць волю (свабоду, паблажку, патачку), неадабр. Празмерна балаваць паблажлівымі адносінамі. Ці чулі вы етыю новысьць, дывайця яму волю, ён, што захочыць, будзіць дзелыць. Дываць свабоду табе ніхто ні станіць, ня жджы дужа. Нада було меншы пыблажку дываць, тады б i дранка цалей была. Што ж вы дыіцё такую пытачку, што хочуць, то й дзелыюць. Зак. Даць волю (свабоду, паблажку, патачку). Сыма рызбалывыла, дыла волю, а цяперь ня возьміш у рукі. Ці ні знаіш, чаго неслух зь неслухыў: многа свабоды змалку даў. Біць ні нада, ну i пыблажку кылі дасі у любым дзелі, толку ня будзіць. Даць пытачку лёхка, а толька пазьней сыма сябе пычанеш кусаць за локці. Даваць волю (свабоду) рукам, неадабр. Распускацца у дзеяннях. Што ты даеш волю рукам, ідзі вун, у цябе ёсьць каго абнімапь. Пычаў быў дываць волю рукам, дык