даводзіць, пераконвадь. Дукую-дукую сына, а ён i слухыць ня хочыць. ДУЛЁЎКА ж. Гл. дуля. Дулёўкі ўрадзіліся — ny хунту. ДУЛША ж. Гл. дуля. Купіў дуліну, niхай сядзіць. Ці хдчыш дуліну: цьвірдувата, ды дужа салодка. ДУЛЬКА ж. Гл. дуля. Пысадзіў пяць дулік, можа, прімуцца. ДУЛЯ ж. Груша (дрэва i плод). Зьмерзла чатырі дулі. Натрёс дуль пдуную зыпазуху. ДУНУЦЬ, -н-ў, -н-ёш; зак. 1. Дзьмухнуць. Дуні ны агонь. 2. перан. Пайсці імкліва; кі-» нуцца, пабегчы (часта пра жывёлу). Дунула ў грібы, яшчЬ сонца ні пыкызалася. Хадзіў-хадзіў конь ціха, а тады дунуў пы грідих. ДУХ м. 1. Цяпло, деплыня. Дух сь пёчы йдзець. 2. Пара. Ныдиу духу — ня ўсёдзіць. 3. Смурод. Нёйкій дух c кустбу цягніць — ні прадыхыць. Памянш. душок. Ад дубовых дроў душок мігым пбидзіць, ёта ні асіна гнілая. Ну хто ж тваё мяса купіць з душком. ДУХАМ (духым) прысл. Хутка, худенька. Духым бягі зы бицькыю, ніхай ідзёць двору. Ж ЖАБІЦЦА, -б-іцда; незак. Перагібацца, перагінацца. Нарёзыў такёя лазы, 'што ўся жибіцца, карзінкі ні спляцёш. ЖАБІЦЬ, -бл-ю, гб-іш; незак. Перагібаць, перагінадь. Пляці карзшку акуратна, ні жаб лазьі. 6. Г. Юрчанка
Дадатковыя словы
агбнь, бйцькыю, грідйх, дукўю-дукўю, дунўла, дунўў, душкбм, дўжа, дўлька, дўлі, дўліну, дўху, дўхым, жйбіцца, кустбў, кўпіць, ныдйў, пбйдзіць, пдўную, сбнца, слўхыць, хунтў
5 👁