ДРЫЗНУЦЬ, н -у, -н-іш; зак. Гл. дзярабнуць. Дрызнулі ладна, чуць пріцягнуліся. ДРЫН м. Палка, палена. Бацька за сыным гыняіцца з дрыным (прыгаворка). ДРБШКАЦЦА (дрынкыцца), -ы-іцца; незак. Гл. дрынкаць 2, 3. Надзёла спаднщу, сито дрынкыіцца пы пітах. К уды я, туды І ён дрынкыіццау ні ны шаг ні астаёцца. ДРЫНКАЦЬ (дрынкыць), -ы-ю, -ы-іш; яезак. 1. Брынкаць, брынчаць. Дрынкыіць як ні свалмі рукамі. Нёхта нёчым дрынкыў зы усадзьоьші. 2. перан. Біцца па нагах (пра доўгае адзенне). Як жа ты ходзішу што дрынкыіць пы пятых. 3. перан. неадабр. Ісці ўслед, валачыся. Дрынкылі як посьлі касы. 4. перан. неадабр. Швэндацца, бадзяцца. Чаго ты дрынкыіш бязь дзёла? ДРЫНКНУЦЬ, -н у, -н-іш; зак. Брынкнуць, забрынчадь. Нёхта дрынкнуў ны былылайкі І пірістаўу ДРЫНЧЗЦЦА, -ч-ыцца; незак. асудж. Зал.бсссубЧ'кт. ад дрынчэць 3. Ёй i дзень дрынчыцца, І ноч спакою ні буваіць. ДРЫНЧЭЦЬ, -ч у, - ч-ыш; незак. 1. Гл. дрынкаць 1, 2. 2. перан. Бегчы. Hi ўспакоіціся — будзіця дрынчЩь с саломы аж дзівіцца. 3. перан. асудж. Балбатаць, лапатаць; шумець, бушаваць. Ці ні пыра табё пірістиць дрынчЩь. Hi дрынчиу дай спакбю ны мінутку. ДУКАВАННЕ (дукуваньня) н. Вучоба; пераконванне. / чаго йтау маліц, ды цябё ні даходзіць ніякыя дукуваньня? ДУКАВАЦЬ (дукуваць), дукую, дукуіш; незак. Настаўляць на розум, навучаць; настойліва
Дадатковыя словы
бсссубчкт, бўдзіця, дзьбьші, дрынчйу, дукўю, дукўіш, мінўтку, пбсьлі, пріцягнўліся, пірістйць
11 👁