вы, а, наадварот, узбагачаюць нашу нацыянальную мову. Разам з тым у гаворках Мсціслаўшчыны бытуе шэраг слоў, якія маюць поўную падставу на пастаянную прапіску ў літаратурнай мове. На параўнальна нешырокай тэрыторыі бытуюць словы калщь, указэя, джогі, шисткі, слімёнь, лабрэт, сябёр, склімець, таранщь, ажажурыць, напараджацьу etда, вазгри, глутыра, паляўка/ кавярзаць, жвянькаць, роіла, выхартавацца, хвяруб'е, шалушьіцель, жабіцца, ужалёць, стыкацца, скулінда; але яны адразу запамінаюцца сваей сакавітасцю, дасціпнасцю, адчувальнай дакладнасцю i выразнасцю, нават гукавым афармленнем. Слова нібы іграе, пераліваючыся ўсімі сваімі колерамі i адценнямі. I сэнс яго лёгка ўгадваецца з кантэксту. Што ж ты хочаш — ён ужо' не мацая, за дзевяты дзесятак пераваліла. За цалюхтанькі дзень не субычыўся аднаго гвазда ў вілашнік загнаць. Хадзілі ж учора на кіно; во ўжо ж айдзе жывая, у казэя: i на рукі становяцца, i на конях усяк выдзелываюцъг i адно толькі на галаве не ходзяцьК Нездарма А. М. Талстой адзначаў, што «...народная мова, алмазная мова заўжды расказвае пра жэст паўнакроўнага руху, максімальнага руху, выразнага руху»1 2. I далей падкрэсліваў: «Чаму такая добрая i мастацкая мова народнай гаворкі? Таму што ў н а р о д н а и г а в о р цы (разрадка наша,— 1 Ва ўступе тут i далей прыклады прыводзяцца ў літаратурным запісу. 2 А. Н. Т о л с т о й. Поли. собр. соч. в пятнадцати томах, т. XIII. М., 1949, стар
Дадатковыя словы
ажажўрыць, вазгрй, напараджацьў, паляўкаі, хвярубе, хвярўб'е, шйсткі
6 👁