ВОГІР (вогірь) м. Зух, хват, хлюст, задавака. Надзёў новый пінжак i ходзіць вогірім — любу йціс я ны ягб. ВОГІРКА (вогірька) ж. Гл. вогір. Айдзё ж такую вогірьку хто ŭ відзіў! ВОДСЕЎ (воцьсіў) м. 1. Адсяванне. Вбцьсіў хуць позный быў, a ўдаўся. 2. спец. Поле, з якога зняты яравыя i па якому адразу сеюцца азімыя. Пасёілі жыта na воцьсіву. ВОЖКА ж. Лейчына. Прікруці кабылу вожкыю. , ВОЛЯ I ж. Воля, свабода. Глядзі, маліц, дужа многа ты сабё волі ўзяў. в о л я и ж. Балле, валляк. Куріца волю набіла як камінь. ВОМАЛЬ (вомыль) прысл. Мала, малавата. Забыла рышчынщь, a хлёба саўс'ш вомыль. ВОПАЎЗЕНЬ(вопыўзінь)«. Апоўзень. Вбпыўзьні пашлі пы гырах (па схілах равоў). воч чым м. Айчым. Глядзіць чужых дзяцей, як сваіх, — eo табё ŭ вдччым! ВУГНЯВАСЦЬ (вугнявысьць) ж. Гугнявасць. У дзёцтві трошку была вугнявысьць у сына, а пазьнёй прышла. ВУГНЯВШНЕ (вугнявіньня) н. Гл. вугнявасць. Думыу, як пыдрасьцёць, дык вугнявіньня пройдзіць, аж нёшта ні праходзіць. ВУГНЯВЩЦА, -в-іцца; незак. Зал.-бессуб'ект. ад вугнявіць. Як спакбина гаворіцьдык нічога, а як пычынаіць вулнувацца, тады ў ягб трошку вугнявіцца. ВУГНЯВЩЬ, -ўл-ю, -в-іш; незак. Гаварыць гугнява. Вугнявіць, што нічагёнічкі ні рызьбярёш
Дадатковыя словы
бессубект, вбгір, вбгірь, вбж, вблі, вбмыль, вбцьсіву, вопаўзень(вбпыўзінь, гавбріцьдык, дўжа, кўріца, мнбга, нічбга, пбзный, саўсш, спакбйна, трбшку
6 👁