варыць (звычайна няўмела). Ці скора, варёньнік, нас накдрміш? ВАРЗННІЦА (варёньніца) ж. 1. Посуд для варэння. Мыла варёньнщу ды шклянык. 2. гумар. Та я, хто варыць (звычайна няўмела). С такою варёньніцыю бізь яды астинісься. НАРЫВА (варіва) н. 1. Боршч. Быракоў нызыпасіла, усю зіму буду з варівым. 2. Варэнне (працэс). Дбугыя варіва. Скорыя варіва, ды малый наёд. BATHIKI толькі мн. Ватовыя штаны. У ватнікых ніякій мардз ні страшный. ВЕДАМНЫЙ (вёдымный) прым. Вядомы, надзейны. У вёдымныга чылавёка купіў цёлку. ВЕРЗЦА, вярзёцца; незак. Плесціся, вярзціся; сніцца. Усю ночвёрзлыся нёйкыя лухта. ВЕРЗЦЬ (верзьць), вярзу, вярзёш; незак. Плесці, вярзці; плявузгаць. Вірьзіцё, самі ні знаіця што. ВЕРЗЯЯ (вірзія). 1. ж. Хлусня, лухта, бязглуздзіца. Ацстань зь вірзяёю. 2. м. i ж. Хлус, пляткар, пляткарка. Ня слухый ётыга вірзяю— ні піряслухыіш. ВЕРХНІЦА ж. Верхняя кашуля. Купіў сабё зімнію вёрхніцу. Памяти, вё рх ні чка. Каўнёрь у вёрхнічкі саўсім ацскачыў. ВЕТАШОК (віташок) м. Серп месяца, ветах. Ноч цёмныя, вітышка ŭ тагд німа. ВЕТРАННАСЦЬ (вётріннысьць) ж. Легкадумнасць. Вётріннысьці ў цябё дык ціріс край. ВЁТРАННЕ (вётріньня) н. Веяние на ветры. Як жа ты вётріў, што пдсьлі твайгд вётріньня нада пірявётрівыць