ВАЛОЧ, вылаку, вылакёш; незак. Валачы, несці цяжар. На плёчы пыдняць ня мог, дык валок волыкым. Ну ŭ здаровыя ж вы ношкі вылычыцё. \ ВАЛОЧАНЫЙ (валочыный) дзеепрым. 1. спец. Баранаваны. Авёс зывалочын, а ячмень яшчэ ні валочын. 2. спец. Часаны (пра воўну). Валочына яшчэ лётысь. ВАЛХВІЦЬ, -в-іш; незак. Пялегаваць, песціць; цацкацца. Чым дзяцёй большы валхвіш, тым толку зь іх мёншы. Чуць цырапнуў тэй паліц, a будзіць паўгода валхвщь. ВАЛЯНУЦЬ (вылянуць), -н-ў, -н-ёш; зак. 1. Пайсці густа, камякамі (пра снег). Вылянуў, што ціряз вуліцу нічога ня відна. 2. перан. Ударыцвумоцна). Вылянуў, што будзіць помніць. ВАПЕР (вапёрь) м. Кормны парсюк, вяпрук. ЗабЫ выпря к Нбвыму году. ВАПРУК (вапркж) м. Парсюк, вяпрук (некалькі меншы, чым вапер). Пірярыў вапрюк усю пуньку. Памянш. вупрючок. Пыдгадую eyпрючка — во ŭ сала. ВАРАЖЭЙ (выражэй) м. часта іран. 1. Baражбіт. Ты ўгыдаіш, выражбіт найшбуся. 2. звычайна іран. Той, каму варожаць. Hy, tumo ж табё, выражэй, выйшла ны картых? ВАРАЖЗИКА (выражэйка) ж. 1. часта іран. Варажбітка. 2. звычайна іран. Тая, якой варожаць. Дзёлыць вам нёчыга, выражэйкі ўзяліся. ВАРАЖЗННЕ (выражЗньня) н. часта іран. Варажба. Мінулыся выражэньня, — хто яму цяпёріцька павёріць. ВАРЭННІК (варёньнік) м. І.Варэнік. Ныпікли к празьніку варёньнікыў. 2. гумар. Той, хто
Дадатковыя словы
ббльшы, бўдзіць, валбчын, валбчына, валянўць, вапрўк, варажзйка, вблыкым, вылакў, вылянўць, вылянўў, вўліцу, зывалбчын, мінўлыся, найшбўся, нічбга, паўгбда, пбмніць, пыдгадўю, пўньку, тблку, ударыцв^моцна, ямў
9 👁