ШПУЛЬНУЦЬ -к ў, -н-ёш; зак. 1. Шпурнудь, кінуць. Hi илпульш камнім у вакнб. 2. neран. Выперазаць. Шпульну, ажнб саўёсься. ШПУЛЯЦЦА, -я -юся, -я-ісься; незак. Шпурляцца, кідацца. Hy, дзёці, німа ны вас уніму: шпуляюцца сьнёжкымі цэлый дзет. ШПУЛЯЦЬ, -я-ю, -я-іш; незак. 1. Шпурляць, кідаць. Шпулялі-шпулялі, пакуль у вакнб. 2. Лупцаваць, хвастаць. Вб бацька: шпуляіць сына як сідырыву казу. ШТАНДАР (штындар) м. i ШТАНДАРА (штындара) ж. Невысокі дрыўляны (звычайна дубовы) слуп у фундаменце. Штындары зыкапывыць ды нывадзіць — самыя марудньія дзёла. ШТАНДАРКА (штындарка) ж. 1. Памянш. ад штандара. Ікая ж ёта работа — за ўвесь дзет адну штындарку выдзілыць! 2. Гл. штандарык. ШТАНДАРЧЫК (штындарчык) м. 1. Памянш. ад штандар. 2. Гл. штандарык. ЛІ шульля зыкыпалі штындарчыкі, a пад вугыл забылі,— дык пыднімилі бярьвёньня., ШТАНДАРЫК (штындарік) м. Невялікі драўляны слупок, які закопваецца каля шула i па вуглах пад сценкамі хлява на ўзроўні з зямлёю. Штындарікыў нарёзылі, хваціць на дзьве пуні. ШТАНДАРЫНА (штындаріна) ж. Гл. штандара. Выдзілыў чатырі штындаріны. ШТАНДАРЫНКА (штындарінка) ж. 1. Памянш. ад штандарына. 2. Гл. штандарык. Яблынывыя штындирінка будзіць стыяць, ні сыгніёць скора, 15. Г. Юрчанк.д
Дадатковыя словы
аднў, бўдзіць, вўгыл, казў, марўдньія, пакўль, пыднімйлі, пўні, шпульнў, штындйрінка, шўльля
7 👁