ШАРБАВАНЫЙ (шурбуваный) прым. Гранёны. Тднкіх стыканду ні булд, дык купіў шурбуваных. ШАРСЦША (шарсьціна) ж. 1. Шарсцінка. Атнёкуль ійарсьціна пряма ў міску звалілыся. 2. перан. Жывёла (хатняя). Пбсьлі нёмцыў ні шарсьц'шы ні ў кога ні асталося. Памянш. шарс ьці нка. Дзяржу адну шарсьцшку, каб стыкан мылыка быў. ШАРСЦІЦЬ (шарсьці'ць), -шч-ў, -ц-іш; незак. 1. Знішчаць. Шарсьцілі пыдряд увёсь скот. 2. перан. Біць, лупцаваць. Ладна шарсьціў зь яблыны пугыю. ШАРУДЗІЦЦА (шурудзіцца), -дж-ўся, -дз-ісься; незак. Збірацца, прыбірацца. Шурудзіціся, дзёўкі: вічаршка пычынаіцца. ШАРУДЗІЦЬ (шурудзіць), -дж-ў, -дз-іш; незак. Збіраць, прыбіраць; падганядь. Шурудзі, ніхай бягщь у Мідзькыўшчыну. ШАСТКІЙ прым, Вёрткі, рэзкі ў руках. Шасткыя дзёўка, работа ў яё аж гаріць. ШАЎЛЮГА м. i ж. Каняжына, каняка. У шаўлюгі сілы талька ны бырану. Памянш. ша ўлюжка. ШКАРЫДА (шкаріда) м. i ж. Задзіра; упарты. Hi зьвязывыйся сы шкарідыю, ні аччШсься. Узмацн. шк а р і д з і н а. ШКАРЫДНЫЙ (шкарідный) прым. Задзірысты, упарты. / нада ж быць такім шкарідным! ШКУМАРДЖАННЕ (шкумарджыньня) н. 1. Шкуматанне. 2. Лахманы, рызманы. Вун куча шкумарджыньня, пірякінься, пірідыхні