ХЛЁСКАННЕ (хлёскыньня) н. Лясканне, хлястанне. Первый масьцір na хлёскыньню. ХЛЁСКАЦЦА (хлёскыцца), -ы-іцца; незак. Ляскацца. Здорыва ў цябё хлёскыіцца. ХЛЁСКАЦЬ (хлёскыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. Ляскаць. Хлёскыіць i хлескыіць, ажнд ныдаёў. ХЛЁСНУЦЦА, -н-іцца; зак. Ляснуцца. Хлёснулыся, — вёрна, ны вярсту чутна. ХЛЁСНУЦЬ, -н-у, -н-іш; зак. 1. Ляснуць. Дывай аб зыклад, што так ня хлёсьніш. 2. neран. Ударыць; хвоснуць. Хлёснуў пару разоў. ХЛОП 1. м. Частка мычкі, якая застаецца на тыльным баку грэбня пас ля прадзення. 3 хлопу прадуцца ніткі для коўдраў; ужываецца як матэрыял для канапачання. Хлопу сыбралыся чуць ня мех, куды зь ім i дзівацца цяпёріцька. 2. м. i ж. перан. Слабы чалавек. ХЛОП'Я н. Гл. хлоп 1. Склалахлоп'я у карзінку i пыставілы ны хату, дык у ім кошка кыцінят вывіла. ХЛУЗ м. Хлуд, галлё. К хлузу нада закінуць тбустых дроў. Памянш. хлузок. ХЛУЗІНА ж. Хлуз. Нёскылька якіх хлузгн пытпаліш, а на іх торху як уськініш, дык i есьць нываріш, i духу будзіць. ХЛБІНКАННЕ (хлынкыньня) н. Бадзянне, блуканне. С хлынкыньня хлёба ні пыд'ясі. ХЛБІНКАЦЦА (хлынкыцца), -ы-іцца; незак. Зал.-бессуб'ект. ад хлынкаць. Хлынкылыся б табё, каб хто зы цябё у касё стыяў
Дадатковыя словы
бессубект, бўдзіць, вярстў, дўху, пыдясі, склалахлбп'я, склалахлопя, тбрху, тбўстых, хлопя, хлўзу, чўтна
3 👁