СПАВЯДАЦЦА (спывідацца), -а-юся, -а-ісься; незак. i зак. 1. Спавядацца, паспавядацца. 2. перст. іран. Выслухоўваць, выслухаць лаянку. лаяцца. Ты сяньня ці нідругёйраз спывідаісься? СПАВЯДАЦЬ (спывідаць), -а-ю, -а-іш; незак. i зак. 1. Спавядаць, паспавядаць. 2. перан. іран. Лаяць, бэсціць; збэсціць. Жщь ня мджыць, калі кагб ні спывідаіць. СПАГНАІВАЦЬ (спыгнаівыЦь)і СПАГНОІВАЦЬ (спагноівыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. Угнойваць. Міждарожжа (урочышча) нада ладна спыгнаівыць, іначы ня жджы хлёба. СПАГНОЕНЫЙ (спагнбіный) прым. Угноены. Ны спагнбіный зямлё што хочыш вырысьціць. СПАГНОІЦЬ, -б-ю, -6-іш; зак. Угнаіць. Калі сиагнбіш, тады ŭ зьбярёш. СПАДАЦЬ (спыдаць), -а-ю, -а-іш; незак. Худзець, мізарнець. Балёзьня — ня родныя матка, пдсьлі яё ўсякій спыдаіць. СПАДЛОБ4Я прысл. Спадылба. Спадлоб'я глянуў, a скызаць — ні слова, i пашбу маўчком. СПАЗРЫЦЦА (спазріцца), -р-юся, -р-ісься; зак. 1. гумар. Спадабацца. Нёйкыя жспазрілыся: у суботу ў сваты зьбіраіцца. 2. асудж. Пагнацца. Спазріўся на грошы, a ні на дзёўку. СПАНАРАВУ (спыныраву) прысл. Да спадобы, спадабаўшыся. Узяў жонку спыныраву. Пыжатліся спыныраву. СПАНАТРЫВАННЕ (спынатрівыньня) н. неадабр. Прывыканне; гірывучанне. Каб ні тваё спынатрівыньня — i дзіцёнык ба як дзіцёнык быў. СПАНАТРЫВАЦЦА (спыяатрівыцца), -(вы)іцда; незак. неадабр. Прывыкаць, браць за пры