МЫРЧЗННЕ (мырчэньня) н. Бурчание; мурлыкание; мармытанне. Псік з мырчэньнім сваім, мышэй вун лав'щь у клець: пы гылывах ходзюць. МЫРЧЗЦЦА, -ч-ыцца; незак. Зал.-бессуб'ект. ад мырчэць. У будкі сыбаку хырашд мырчыцца. МЫРЧЗЦЬ, -ч-ў, -ч-ыш; незак. Бурчаць; мурлыкаць; марматаць. Нёшта мырчыць скрозь сон. Мырчэла i мырчэла, ня мёншы як часы два, a тады змыглася i заснула. МЫЦЦЁХА (мыцьцеха) ж. гумар. Тая, што мые. Ці памыла ж ты, мыцьцёха, кукліна плацьця? МБІЧКА ж. Абчасаная на грэбені i скручаная скруткам жменька льновалакна. Hi спряла за зіму ні мычкі. МБІЧАНЫЙ (мычыный) дзеепрым. Гл. мыканый. Жмёнькі тріасталдся ня мычыныга. МБІЧАННЕ (мычыньня) н. Гл. мыканне. Ніхай тваё мычыньня трошку пыдажджэць, а ты луччы лі есьць. МБІЧЫЦЬ, -ч-у, -ч-ыш; незак. Гл. мыкаць II-1. Мыч, толька скарёй, а то кроены праць звалі. МЫЧЗННЕ (мычэньня) н. Мыканне. Пы мычэньню пызнаю бычка. Hi рызгавдр, а мычэньня: МЫЧЭЦЦА, -ч-ыцца; незак. Зал.-бессуб'ект. ад мычэць. Чаго табё мычыцца? — злазь ды нубувайся. МЫЧЗЦЬ, -ч-ў, -ч-ыш; незак. Мыкаць. Мычьщь сабё пад нос, нічога ні рызьбярёщ, Глянь, чагб там целычка мычыць