Дыялектны слоўнік. З гаворак Мсціслаўшчыны (1966). Г. Ф. Юрчанка

 ◀  / 228  ▶ 
мышшАк м. Агульная назва паганых грыбоў. Куды ж ты глядзёў, наштб ж ты разым c харошымі мышшакі браў. МЗНЧАННЕ (мунчыньня) н. Важданне. Бяз мэнчыньня i палкі дроў ні раськёпіць, a яшчэ хызяін. МЗНЧЫЦЦА, -ч -уся, -ч-ысься; незак. Важдацца, поркацца. Цэлый час мэнчыўся кыла мёха, чуць зывізаў. МЗНЧЫЦЬ, -ч-у, -ч-ыш; незак. Цягнуць; валаводзіць. Ня мэнчы, a патпісывый, нёкылі расьсёджывыцца. МЗТЛУХ м. Кавалачак, драбніца. Пырвиу на мэтлухі. Ухадзі, каб i мэтлуху твайгб ні було. МЯГНУЦЬ, -н-у, -н-іш; незак. Смагнуць, хацець піць. Бісь піцьця мягла ны жарё. МЯКАЦЦА (мякыцца), -ы-юся, -ы-ісься; незак. Падаць, шлёпацца. Ня ўмёіш ёзьдзіць вярьхом, во ŭ мякыісься, як ігруша. МЯКАЦЬ (мякыць), -Ы-Ю, -ы-іш; незак. Валіць. Пычалі бдріцца, дык мёншый бдлыйыга мякыіць i мякыіць раз зы разым. % МЯКНУЦЦА, н-уся, -н-ісься; зак. Ударыцца, шлёпнуцца, упасці. Мякнуўся i ляжыць, ні пыднімаіцца. МЯКНУЦЬ I, -н-у, -н-іш; зак. Мякнуць; мокнуць. Трёцьцій дзень плацьця мякніць, усё ні зьбяруся ны падол. МЯКНУЦЬ II, -н-у, -н-іш; зак. Паваліць. Ну-ка, паборійціся, хтб кагб мякніць. МЯКУШАК (мякушык) м. Верхняя пярэдняя частка пальца. Рызваліў нажом мякушык ны бальшым пальцы чуць ні да нохця
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

м^нчыньня, нажбм, нбхця, нў-ка, пырвйў, рўся, харбшымі, ігрўша
2 👁
 ◀  / 228  ▶