расліны (грэчку, віку). Выбіріш рыгацюльку— eo ŭ лу чок. ЛУЧЧАННЕ (луччыньня) н. 1. Попраўка. Дзьве нядзёлі ляжу, i німа луччыньня. 2. Паляпшэнне. Посьлі твайгб луччыньня карзінка саўсім рассыпылыся. ЛУЧЧЫЦЦА, -ы-іцца; незак. Зал.-бессуб'ект. ад луччыць. Дбуга ліжала, пакуль троху стала луччыцца. ЛУЧЧЫЦЬ, -ы-ю, -ы-іш; незак. 1. Рабіцца лепшым; паляпшацца, паляпшаць; рамантаваць. Варёньня чым болыйы стаіць, тым луччыіць. Луччыў-луччыў вядрб i нічога ня зьдзёлыў. 2. Ачуньваць, папраўляцца. Луччыю, скора пыднімуся. ЛЫСКАННЕ (лыскыньня) н. 1. Біццё. 2. перан. груб. Піццё (дзеянне). Ці ні пыра б ужб кончыць лыскыньня? ЛБІСКАЦЦА (лыскыцца), -ы-іцца; незак. 1. Біцца. Елі-ёлі — а тады бывай лыскыцца ложкымі. 2. перан. груб. Піцца. Пбсьлі ўчырашніга выда лыскыіцца. ЛБІСКАЦЬ (лыскыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. 1. Біць. 2. перан. груб. Піць. Лыскыіць гарёлку стыканымі, як ваду. ЛБІСНУЦЬ, -н-у, -н-іш; зак. 1. Ударыць. Дк лысну лыжкыю, дык успакбісься. 2. перан. груб. Выпіць, напіцца. Ны свадзьбі ладна лысну лі. ; ' ЛЮБОВЫЙ: любовае мяса. Мяса без тлушчу, сала. Выбрыў любовыя мяса i паёў, а к жырныму i ні прітронуўся. ЛЯСНУЦЦА, н -уся, -н-ісься; зак. 1. Зал.-бессуб'ект. ад ляснуць 1. 2. Упасці; стукнуцда
Дадатковыя словы
бблыйы, бессубект, вадў, дбўга, кбнчыць, лбж, люббвыя, ляжў, лўччанне, лўччыньня, лўччыцца, лўччыю, лўччыіць, лўччыў-лўччыў, німўся, нічбга, пакўль, прітрбнуўся, трбху
2 👁