ЛЕТАШАК (лётышык) i ЛЕТАШбК (літашок) м. Леташняе цялё, жарабё. Бычкбу-лётышкыў здалі ны мяса. ЛІСДВАСЦЬ (лісавысьць) ж. Рахманасдь; ветлівасць, свойскасць. Каб табё тыкая лісавысьць, як у Ганьніный нявёсткі. ЛІСАВЫЙ прым. Рахманы; ветлівы, свойскі, абыходлівы. Сын прівёз сабё жонку сь сьвёту, дужа лісавыя. Лісавый цялёнык. ЛУБАК м. Стары або худы конь. Лубука запрёг, дык ён чуць ногі вылакёць. Памянш. л у б a ч 6 к. Быў усё лубачок, лубачок, a разьёўся— дык кашшча-канішча стаў. ЛУБІНА м. Гл. лубак. Наштб було браць ёту лубіну, на ім дзень будзіш ёхыць. ЛУБКА ж. Лубянка. Самыя луччыя сёіць рукамі з лубкі, зь відра — саўсім ня тбя. ЛУГАВАТКА (лугуватка) ж. Прадаўгаваты вузкі сухадольны луг. Лугу ватку скасілі зы адзін выхыд. ЛУПКА ж. Лупцоўка. Будзіць табё січас лупка. Даць лупку. ЛУСКАНЁЦ м. Спелы арэх. Прінёс торбу adных лусканцбу. ЛУСКАЦЬ (лускыць i лускаць), -ы-ю i -а-ю, "Ы-іш i -а-іш; незак. 1. Лускаць. Лускаць арёхі. 2. перан. іран. Забіваць, знішчаць. Лускаіць ціплят пыаднаму. 3. перан. іран. Піць, выпіваць. Лускаў чарку зы чиркыю. ЛУЧОК м. 1. Ручка ў касе, за якую трымаюцца правай рукой у час касьбы. Загнуў дубовый лучок, цяпёрь ня зломіцца. 2. Вілачкі да касы, якія падбіраюць пры касьбе скошаныя Г
Дадатковыя словы
бычкбў-лётышкыў, бўдзіць, бўдзіш, дўжа, загнўў, злбміцца, лубачбк, лусканцбў, літашбк, лўбка, лўбкі, лўпку, лўччыя, нбгі, пыаднамў, тбрбу, чйркыю
3 👁