мянш. клычынычка. Клычынычкі вазок npiвязьліу будзіць ны пацьсьцілку. КЛБІЧАННЕ (клычыньня) н. Гл. клычанка. Пыдыслаў клычыньня скату. КЛБІЧАНЫЙ (клычыный) прым. Мяты, блытаны. Клычыную салому пывязьль ў сьвіннарнік. КЛБІЧЫЦЦА, -ч-ыцца; незак. Мядца, блытацца, церціся. Пы пысланыму ільну нільзя хадзіць: дужа клычыцца. клычыць, -ч-у, -ч-ыш; незак. 1. Мяць, блытаць, церці. 2. перан. гумар. Барукадь; ганяць; прыставаць; нападаць. Сыбикі пупилі i бывай клычыць, ладна, што людзі блізка быль— набёглі. КЛЯТБЁНЫ толькі мн. Праклёны. Адургла саўсьм c клятбёнымі. КЛЯЦЬВА (кліцьба) ж. ł. Клятва. Кляніся — ні клянгся, a ніхто тваёй кляцьбё ні павёріць. 2, Праклён. Ой-ё-ёй, дужа ж я спужаўся тваё кляцьбы. кмін м'. Кмен. Сыгікла c кмгнььм хлёба — аб'ясьцёся. КМГННЬІЙ прым. Кменны, кменавы. Кмінный запых na ўсёй хаці. КОКАИНЕ (кокыньня) н. Скліканне сакатаннем (пра курэй). Толька c курусадні — i пычынаіцца кокыньня ў просі. КОКАЦЦА (кокыдца), -ы-іцца; незак. Залубессуб'ект. ад кокаць II. Кбкыіцца вам посьлІ пышаніцы. КОКАЦЬ (кокыць) I м. часта іран. Кіпцюр, кіпець, ногадь. C кошкіных какцёй вірябёй ня вырьвіцца. Адгудуваў кокці, каб грязь зывадзілыся. §. г. Юрчанкд U
Дадатковыя словы
абясьцёся, бўдзіць, вазбк, дўжа, залубессубект, кбкаць, кбкці, кбкыдца, кбкыньня, кбкыць, кбшкіных, пбсьлі, прбсі, пупйлі, скатў, сыбйкі, ільнў
2 👁