КОКАЦЬ (кокыць) II, -ы-іць; незак. Квахтаць, сакатаць. Узьляцеў на крышу, сам дзярёць липымі i яшчэ курям кдкыіць. КОЛЬКА ж. часцей мн.: колькі. Калаццё. Прустудзіўся, дык кдлькі ў грудзях. Oŭ, пыдажджы мінутычку, кдлька нёйкыя ў баку. КОМКІЙ прым. Мяккі (пра снег у час адлігі). Пыцяплёла, комкій сьнег стаўу тдлька ў сьнёжкі гуляць. КОПАНКІ (копынкі) толькі мн. Сані, палазы якіх зроблены з выкапанага з коранем дрэва. На кдпынкых у сваты ні паёдзіш. KOPMHIK м. Укормлены вяпрук. Забьу кормніка пудду на дзёсіць. КОЎРАТЫ (коўрыты) толькі мн. Вароты. Аччыніў кдурыты, ніхии скот выйдзіць. Памянш. коўрыткі, коўрыцды. КОХНУЦЬ, -н-іць; зак. Квахтануць. Квакуха кохнула нёйдзі ў хворысьці. КОХАННЕ (кохыньня) н. Квахтанне. Ці чуіш?—вун ужо айдзё яе кохыньня, —у просі. КОХАЦЬ (кохыць) I м. Гл. кокаць I. Кошка кыхцямі апцырапыла ўсягб. КОХАЦЬ (кохыць) II, -ы-іць; незак. Гл. кокаць II. Пыцягнулыся нёйдзі сь ціплятымі, у бульбі, знаць, кохыіць. j КРАЙ I м. Край. Край скамёйкі. Паёхыў ны край сьвёту. КРАЙ II прысл. Вельмі, надта; абавязкова. Край нада ў горыд зьбёгыць. Раз я скызаў — край зьдзёлыю. КРАЙКА ж. Віты круглы пояс. Пытпірізаўся крайкыю з мыхрамі
Дадатковыя словы
бакў, бўльбі, гбрыд, забьў, кблькі, кбхыньня, кбхыць, кбхыіць, квакўха, кдўрыты, лйпымі, мінўтычку, ніхйй, прбсі, пуддў, пыцягнўлыся, хвбрысьці, іш?—вўн
3 👁