Дыялектны слоўнік. З гаворак Мсціслаўшчыны (1966). Г. Ф. Юрчанка

ЗРЗЗАЦЦА (зрёзыцца), -ж-уея, -ж-ысься; зак. 1. Зрэзацца. 2. перан. Распачаць сварку. Сыйшліся i зрёзыліся. ЗРЗЗАЦЬ (зрёзыць), -ж-у, -ж-ыш; зак. 1. Зрэзаць. 2. перан. Асадзіць. Зрёзыла яё, дык муўчала, ні слова. 3. перан. Модна высеч, адлупцаваць. Зрёзыў на горькыя яблыка. ЗБІЗНУЦЦА, -н-іцца; незак. Зал.-бессуб'ект. ад зызнуць. Чагб вам зызьніцца пыць сьцянбю, ці хата малыя, ці што. ЗБІЗНУЦЬ, н y, -н-іш; незак. Зябнуць, мерзну ць, калець. Ня зызьніця на вуліцы, ідзіця nam крышу. зык м. Гізаванне. У зык аднб спасёньня: збутуряй скарёй скот у якую-нёбудзь ваду. ЗБІКАННЕ (зыкыньня) н. 1. Гл. зык. Стой з зыкыньнім тваім, зьдзёржу табё німи. 2. Паддражніванне жывёлы. ЗБІКАЦЬ (зыкыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. 1. Гізаваць. Вун відзіш — зыкыюць, носюцца пы ўсяму полю. 2. Дражніць жывёлу. Ня зыкый, i біс твайгб зыкыньня січас пыбігаць. ЗБІКНУЦЬ, -н-у, -н-іш; зак, 1. Загізаваць. Зыкнулі, луманулі тубуном ціріс пасёвы, — айдзё ты іх удзёржыш. 2. Падражніць жывёлу. Зыкнуў — i на: хвост ны сьпіну i пыніслася ў кусты. ЗЮКАННЕ (зюкыньня) н. Размова, гутарка. Вёрнапры жыніхбу у вас зюкыньня? ЗИЖАЦЦА (зюкыцца), -ы-іцца; незак. Зал.бессуб'ект. ад зюкаць. Пра штб вам тама зюкылыся так хырашб? ЗЮКАЦЬ (зюкыць), -ы-ю, -ы-іш; незак. Гаварыць (паціху, па сакрэту). Пакуля зюкылі, дык i ноч ны дварё. ЮЗ