ЗНІБА (зьніба) м. i ж. Хныкала, ныцік. Рось~ зьнібиу ні ныкарміць, ні ўладзіць, ні надзёць. ЗНІБЕННЕ (зьнібёньня) н. Хныкание, ныццё. Пысядзь бізь зьнібёньня, будзіць заўтрік, i пыд'ясі. ЗНІБЕЦЦА (зьнібёцца), -б-іцца; незак. Зал.беесубуект. ад знібёць. Табё да тых пор будзіць зьнібёцца, пакуліцька мутуза палучыш. ЗНІБЕЦЬ (зьнібёць), -бл-ю, -б-іш; незак. Хныкаць, ныць. Hi зьнібі i ўсьлед ні цігайся, a еж што далі. ЗНІЗ (зьніз) м. Дзве вопраткі, апранутыя а дна на другую. Зімдю бязь зьніза ў большую дорогу ні выбіройся. ЗНІЦЯЙ (зьніцяй) прысл. Гл. зніцяйку. Выскычыў зьніцяй с хитЫу ажно спужалыся. ЗНІЦЯЙКУ прысл. Знянацку, раптоўна; раптам; неспадзявана, нечакана. Зьніцяйку i пень зу вуўко пргміш. ЗНЯХАЦЦА (зьняхыцца), -ы-юся, -ы-ісься; зак. Знюхацца. Сь кім ты зьняхыўся, ці ён табё рдвін? ЗНЯХЫВАЦЦА (зьняхывыцца), -вы-юся, -выісься; незок. Знюхвацца. Hi надо було зьняхывыццо с такою кымпоніію. ЗРАДЖЫВАЦЬ (зраджывыць), -(вы)ю, -(вы)іш; незак. Падводзіць. Ты яшчэ сам ні знаіш, ці будзіць у цябё ўрёмЯу i нёчыга обішчоць — только зраджывыць людзёй. ЗРАДЗІЦЬ, -дж-у, -дз-іш; зак. Падвесці. Зрадзіў ты мянёч сваім савётым, ніхай бо ні купляў лучч,ы тога бочонка